Lezersrecensie
Een spirituele ontdekkingsreis
Wat een heerlijk boek! In een weekend uitgelezen.
De auteur, Anne Bokma, is een journalist uit Canada met Nederlandse grootouders.
Ze onderzoekt een jaar lang allerlei spirituele wegen.
Ze behoort tot een groep mensen die worden aangeduid als sbnr: spiritual but not religious.
Zelf is ze opgegroeid in een streng Calvinistisch protestants gezin. Als jonge vrouw begint ze aan de ideeen te twijfelen en op haar twintigste stapt ze uit deze kerk. De kerkenraad en haar familie sommeren haar toch vooral terug te komen bij de gemeenschap omdat ze nu, als zondaar, naar de hel zal gaan.
Ze raakt gebroken van haar familie en deze rode draad loopt door het boek heen. Ze vertelt hier open over. Ze voelt dat de kerk verlaten voor haar een juiste beslissing is maar haar familie pijn doen valt haar zwaar.
Het heeft zelfs een naam, ontdekt ze: het religieus traumasyndroom; dit beschrijft wat het effect kan zijn als iemand breekt met een onderdrukkende of verstikkende religie.
Het boek is opgedeeld in twaalf hoofdstukken; ieder hoofdstuk een maand van het jaar. Ze neemt je mee op haar ontdekkingstocht en schrijft op een leuk leesbare manier, met humor.
Van een nieuw ochtendritueel met mediteren, het (duur) kopen van populair spirituele spulletjes, dat na de aankoop al snel zijn aantrekkingskracht voor haar verlies, het alleen verblijven in een boomhut en dus tijd met zichzelf doorbrengen (eng, als extravert die haar agenda normaal gesproken vol heeft met sociale activiteiten!), onder hypnose teruggaan naar vorige levens, het verbinden met anderen d.m.v. zingen, ademwerk en trippen op paddo's, bezig zijn met de dood en o.a. een 'doods-diner' organiseren voor vrienden tot aan een dankbaarheidsdagboekje en ont-spullen. Een opgeruimd huis is een opgeruimde geest!
Ze vertelt ook, door het boek heen, over haar biologische vader, die allang overleden is, en die het gezin al vroeg verliet en een dolend bestaan leidde, met veel alcoholgebruik. Dat haar ouders scheidde was een schande in de kerkelijke gemeenschap, evenals het opnieuw trouwen van haar moeder met haar stiefvader.
Na de dood van haar stiefvader en deze eigen spirituele ontdekkingstocht, op middelbare leeftijd, kijkt ze met meer empathie en mededogen naar haar ouders en ook naar haar eigen aandeel hierin. Ze lijkt haar levenservaringen meer en meer te integreren en ermee in het reine te komen.
Ze bekijkt haar relatie met haar moeder opnieuw en maakt nieuwe keuzes.
Ook haar huwelijk neemt ze onder de loep en maakt hierin een doordachte keuze.
Hoewel het boek luchtig en met humor geschreven is zit er wel degelijk een serieuze toon in, dat vooral komt door haar eigen levensverhaal met de kerk en haar familie. Dit verweeft ze heel mooi!
Een boek lezen over spiritueel leven is opzichzelfstaand al een spirituele bezigheid, ik heb ervan genoten en ook zelf wat wijsheden opgedaan!
De auteur, Anne Bokma, is een journalist uit Canada met Nederlandse grootouders.
Ze onderzoekt een jaar lang allerlei spirituele wegen.
Ze behoort tot een groep mensen die worden aangeduid als sbnr: spiritual but not religious.
Zelf is ze opgegroeid in een streng Calvinistisch protestants gezin. Als jonge vrouw begint ze aan de ideeen te twijfelen en op haar twintigste stapt ze uit deze kerk. De kerkenraad en haar familie sommeren haar toch vooral terug te komen bij de gemeenschap omdat ze nu, als zondaar, naar de hel zal gaan.
Ze raakt gebroken van haar familie en deze rode draad loopt door het boek heen. Ze vertelt hier open over. Ze voelt dat de kerk verlaten voor haar een juiste beslissing is maar haar familie pijn doen valt haar zwaar.
Het heeft zelfs een naam, ontdekt ze: het religieus traumasyndroom; dit beschrijft wat het effect kan zijn als iemand breekt met een onderdrukkende of verstikkende religie.
Het boek is opgedeeld in twaalf hoofdstukken; ieder hoofdstuk een maand van het jaar. Ze neemt je mee op haar ontdekkingstocht en schrijft op een leuk leesbare manier, met humor.
Van een nieuw ochtendritueel met mediteren, het (duur) kopen van populair spirituele spulletjes, dat na de aankoop al snel zijn aantrekkingskracht voor haar verlies, het alleen verblijven in een boomhut en dus tijd met zichzelf doorbrengen (eng, als extravert die haar agenda normaal gesproken vol heeft met sociale activiteiten!), onder hypnose teruggaan naar vorige levens, het verbinden met anderen d.m.v. zingen, ademwerk en trippen op paddo's, bezig zijn met de dood en o.a. een 'doods-diner' organiseren voor vrienden tot aan een dankbaarheidsdagboekje en ont-spullen. Een opgeruimd huis is een opgeruimde geest!
Ze vertelt ook, door het boek heen, over haar biologische vader, die allang overleden is, en die het gezin al vroeg verliet en een dolend bestaan leidde, met veel alcoholgebruik. Dat haar ouders scheidde was een schande in de kerkelijke gemeenschap, evenals het opnieuw trouwen van haar moeder met haar stiefvader.
Na de dood van haar stiefvader en deze eigen spirituele ontdekkingstocht, op middelbare leeftijd, kijkt ze met meer empathie en mededogen naar haar ouders en ook naar haar eigen aandeel hierin. Ze lijkt haar levenservaringen meer en meer te integreren en ermee in het reine te komen.
Ze bekijkt haar relatie met haar moeder opnieuw en maakt nieuwe keuzes.
Ook haar huwelijk neemt ze onder de loep en maakt hierin een doordachte keuze.
Hoewel het boek luchtig en met humor geschreven is zit er wel degelijk een serieuze toon in, dat vooral komt door haar eigen levensverhaal met de kerk en haar familie. Dit verweeft ze heel mooi!
Een boek lezen over spiritueel leven is opzichzelfstaand al een spirituele bezigheid, ik heb ervan genoten en ook zelf wat wijsheden opgedaan!
2
Reageer op deze recensie