Lezersrecensie
Zielsgesprekken
``Een levensverhaal is
een serieus genoegen.
Het onthult wat
verborgen, wat geheim is,
en maakt drama´s
van de ziel zichtbaar.
Het begin van psyches
therapie.´´
Dit is één van de gedichtjes die Thomas Moore, de auteur, ons wil meegeven aan het einde van de hoofdstukken. De kern van de tekst, samengevat in een versje.
De omslag van dit boek is aantrekkelijk, met de frisse kleuren roze en blauw. Het heeft ook iets zachts maar dat zal ook door de titel komen en de bijzin: de kunst van helpende en helende gesprekken. Een handleiding voor therapeuten en coaches en juist ook voor de `vriend-therapeut´ die in ons allemaal kan zitten. Hij verweeft dit heel mooi en kunstig, niet te veel vaktaal maar ook niet te veel aan de oppervlakte. Je meandert zo met hem mee, of je het nu als beroeps of lekentherapeut leest. Het hele boek is doorspekt met de boodschap dat iedereen therapeutisch kan zijn. Dit is een mooie boodschap; eenieder kan zichzelf onderwijzen in meer menselijk inzicht, goed leren luisteren, (meer) empathie ontwikkelen, liefde en aandacht geven.
Thomas Moore ziet zichzelf bovenal als zielzorger en heeft een voorkeur voor de cliënt gerichte therapie, gestoeld op het gedachtegoed van Carl Rogers. Hij heeft een rijk leven geleefd, waaronder als katholieke monnik. Hier refereert hij ook naar, net als naar zijn andere ervaringen op het gebied van zielzorg, waaronder zijn werk als psychotherapeut en hoogleraar.
Hij maakt volop gebruik van archetypische dieptepsychologie en benoemt veelvuldig inspirator en goede vriend James Hillman. Die op zijn beurt weer Carl Gustav Jung als geestelijk vader had. Jung zag therapie als een soort alchemie. Je bouwt, als therapeut, aan het vat; een soort vacuüm waarbinnen een goed en vertrouwelijk gesprek kan plaatsvinden. Vervolgens distilleer je de essenties en maakt een essentiële olie uit een veelheid van ervaringen en invloeden. De belangrijkste taak van de alchemist was wachten en kijken, een brouwsel bereiden en niet een probleem oplossen.
Misschien hoef je de ander niet zoveel te veranderen...
De auteur geeft ons zijn belangrijkste (levens)inzichten mee. Het is een liefdevol, hoopvol en leerzaam boek. Het reikt je informatie aan voor verdere verdieping.
Als je niet bekend bent met Jung en de dieptepsychologie moet je even wennen en je brein oprekken, er gaat dan een wereld voor je open: de archetypische Moeder, Vader en Kind, de (Griekse) mythologie, (eeuwenoude)verhalen, sprookjes, gedichten, symbolen en rituelen, De Schaduw, de imaginaire wereld.
Moore zegt:
``De ziel heeft een absolute, genadeloze behoefte aan regelmatige uitstapjes naar betovering. Ze heeft ze nodig zoals het lichaam eten en de geest gedachten nodig heeft.´´
een serieus genoegen.
Het onthult wat
verborgen, wat geheim is,
en maakt drama´s
van de ziel zichtbaar.
Het begin van psyches
therapie.´´
Dit is één van de gedichtjes die Thomas Moore, de auteur, ons wil meegeven aan het einde van de hoofdstukken. De kern van de tekst, samengevat in een versje.
De omslag van dit boek is aantrekkelijk, met de frisse kleuren roze en blauw. Het heeft ook iets zachts maar dat zal ook door de titel komen en de bijzin: de kunst van helpende en helende gesprekken. Een handleiding voor therapeuten en coaches en juist ook voor de `vriend-therapeut´ die in ons allemaal kan zitten. Hij verweeft dit heel mooi en kunstig, niet te veel vaktaal maar ook niet te veel aan de oppervlakte. Je meandert zo met hem mee, of je het nu als beroeps of lekentherapeut leest. Het hele boek is doorspekt met de boodschap dat iedereen therapeutisch kan zijn. Dit is een mooie boodschap; eenieder kan zichzelf onderwijzen in meer menselijk inzicht, goed leren luisteren, (meer) empathie ontwikkelen, liefde en aandacht geven.
Thomas Moore ziet zichzelf bovenal als zielzorger en heeft een voorkeur voor de cliënt gerichte therapie, gestoeld op het gedachtegoed van Carl Rogers. Hij heeft een rijk leven geleefd, waaronder als katholieke monnik. Hier refereert hij ook naar, net als naar zijn andere ervaringen op het gebied van zielzorg, waaronder zijn werk als psychotherapeut en hoogleraar.
Hij maakt volop gebruik van archetypische dieptepsychologie en benoemt veelvuldig inspirator en goede vriend James Hillman. Die op zijn beurt weer Carl Gustav Jung als geestelijk vader had. Jung zag therapie als een soort alchemie. Je bouwt, als therapeut, aan het vat; een soort vacuüm waarbinnen een goed en vertrouwelijk gesprek kan plaatsvinden. Vervolgens distilleer je de essenties en maakt een essentiële olie uit een veelheid van ervaringen en invloeden. De belangrijkste taak van de alchemist was wachten en kijken, een brouwsel bereiden en niet een probleem oplossen.
Misschien hoef je de ander niet zoveel te veranderen...
De auteur geeft ons zijn belangrijkste (levens)inzichten mee. Het is een liefdevol, hoopvol en leerzaam boek. Het reikt je informatie aan voor verdere verdieping.
Als je niet bekend bent met Jung en de dieptepsychologie moet je even wennen en je brein oprekken, er gaat dan een wereld voor je open: de archetypische Moeder, Vader en Kind, de (Griekse) mythologie, (eeuwenoude)verhalen, sprookjes, gedichten, symbolen en rituelen, De Schaduw, de imaginaire wereld.
Moore zegt:
``De ziel heeft een absolute, genadeloze behoefte aan regelmatige uitstapjes naar betovering. Ze heeft ze nodig zoals het lichaam eten en de geest gedachten nodig heeft.´´
1
Reageer op deze recensie