Ontspoord verleden

Tot nu toe legde de Amsterdamse schrijfster Violet Leroy zich toe op psychologische thrillers. De helft van mijn ziel  is haar derde boek. Het volgt chronologisch op Medelijden met de duivel.

In het exclusieve Amsterdamse Crescas College beneemt de ontspoorde tiener Robin Goedhart zich het leven. Volgens zijn familie veranderde zijn karakter toen hij bevriend raakte met een geheimzinnige, oudere man. De inspecteurs Hofman en Dortlandt en brigadier Schut onderzoeken de zaak. Later wordt een brugklasser van het Hollands Gymnasium, Arianne de Jong, in een taxi gelokt met het dreigement dat haar hond zal worden vermoord. Haar vriendje Guus Lindeman merkt dit en stapt ook in. Arianne komt heelhuids weer thuis, maar Guus niet. Op het veertigjarig huwelijksfeest van Hofmans ouders ontmoet inspecteur Hofman de mysterieuze advocaat Hans Plantijn. Plantijn blijkt een slachtoffer te zijn geweest van de mythische moordenaar Charles Manson. Elders in Nederland vindt een briefwisseling plaats tussen twee correspondenten die meer weten over de recente gebeurtenissen. De ontvanger wordt duidelijk afgedreigd. Ogenschijnlijk hebben deze feiten niets met elkaar te maken, maar toch is er een luguber verband... Komt het weer goed met de kinderen? Zal de Amsterdamse politie de misdaden kunnen oplossen?

De helft van mijn ziel  bevat uiteenlopende, complexe verhaallijnen, zoals de persoonlijke verhalen van Dortlandt, Hofman en Schut. De gezinssituaties van Robin en Arianne worden ook geschetst. Daarnaast besteedt Violet Leroy aandacht aan de speciale band tussen de betrokken politiemensen, al werden deze personages reeds opgevoerd in het eerste deel van de serie. Hofmans tweelingbroer Sam verdween immers op jeugdige leeftijd. De politie heeft nooit uitsluitsel kunnen geven over wat gebeurde met de jongen. Dit was de aanleiding voor de hechte vriendschap tussen Hofman en Dortlandt, die min of meer de plaats innam van Sam. De vaart in De helft van mijn ziel  wordt regelmatig onderbroken door hoofdstukken in de vorm van brieven. In de brieven is de afzender duidelijk op de hoogte van de recente gebeurtenissen rond de kinderen. Bovendien wordt verwezen naar de zomer van 1969 in Los Angeles. De plaats en de tijd van de moorden door de sekte van Charles Manson, waaronder de moord op de actrice Sharon Tate, worden aangehaald. Het is niet meteen duidelijk wie de brieven schrijft, maar wel dat ze bedreigingen bevatten. De bestemmeling van de brieven zou een document getiteld “Misdaad en boete!” geschreven hebben dat bijzonder belastend is voor de schrijver. De brieven bevatten een smeekbede om het document te vernietigen. Op deze manier plaatst Violet Leroy een drama over verdwenen kinderen in een groter kader. De moorden door de sekte van Charles Manson uit 1969 hebben namelijk een internationale, mythische weerklank. Door de opbouw duurt het even vooraleer het de lezer begint te dagen hoe het verhaal in elkaar zit. Deze complexiteit is een sterkte van het boek. Maar dit maakt het ook moeilijk om de gebeurtenissen uit het heden en verleden aan en elkaar te linken. Het is aan de lezer om de geloofwaardigheid van het verband met de Charles Mansonsekte te beoordelen.