Hebban recensie
Het is niet correct om het boek te plaatsen in het genre van de literaire thriller. De stijl van het boek leunt eerder aan bij romantische fictie.
Lucie Whitehouse (1975) gaf zich over aan haar liefde voor talen door klassieke talen te gaan studeren in Oxford. Haar eerste beroep was dat van literair agent, waarna ze naar Londen verhuisde. Daar stortte ze zich voltijds op het schijven. Het huis bij nacht was haar debuut. In dezelfde traditie als haar eerste boek brengt ze nu Onder de huid uit.
Kate, een vlotte jonge vrouw uit het hippe Londen, heeft een intense relatie achter de rug met Richard. De relatie liep uit de hand, waardoor Kate vluchtte en onderdook op het afgelegen Isle of Wight. Ze is eenzaam op het eiland en voelt een verbondenheid met de enigmatische Alice. Alice verdwijnt echter kort na de aankomst van Kate op het Isle of Wight. Kate moet zich als buitenstaander handhaven in de gesloten gemeenschap. Ze knoopt moeizame contacten aan met Sally, een jeugdvriendin van Alice, en Peter, Alices echtgenoot. Alsof dat nog niet alles is, moet ze uit de handen van Richard zien te blijven, die haar bedreigt per e-mail.
De schrijfstijl van Lucie Whitehouse doet veel denken aan de typische stijl die gehanteerd wordt bij chicklit. Er wordt veel aandacht besteed aan de beschrijving van stemmingen en emoties. Deze worden echter maar uitgewerkt tot op een bepaald niveau. Haar hoofdpersonage is bijgevolg een volwassen vrouw van in de 30 met een zeer oppervlakkig emotioneel leven. De elementen die de auteur gebruikt om een extra laag van complexiteit toe te voegen aan het verhaal volstaan niet. Ze komen eerder ongeloofwaardig over. Een voorbeeld daarvan is de laattijdige ontdekking van Kate dat Richard beantwoordt aan het profiel van een psychopaat. Daarnaast blijft het verhaal met enkele losse draden zitten, terwijl de herhalingen van Kates gemoedstoestand eindeloos zijn.
Het is niet correct om het boek te plaatsen in het genre van de literaire thriller. De stijl van het boek leunt eerder aan bij romantische fictie. Liefhebbers van dit laatste genre zullen het boek wel kunnen waarderen.
Kate, een vlotte jonge vrouw uit het hippe Londen, heeft een intense relatie achter de rug met Richard. De relatie liep uit de hand, waardoor Kate vluchtte en onderdook op het afgelegen Isle of Wight. Ze is eenzaam op het eiland en voelt een verbondenheid met de enigmatische Alice. Alice verdwijnt echter kort na de aankomst van Kate op het Isle of Wight. Kate moet zich als buitenstaander handhaven in de gesloten gemeenschap. Ze knoopt moeizame contacten aan met Sally, een jeugdvriendin van Alice, en Peter, Alices echtgenoot. Alsof dat nog niet alles is, moet ze uit de handen van Richard zien te blijven, die haar bedreigt per e-mail.
De schrijfstijl van Lucie Whitehouse doet veel denken aan de typische stijl die gehanteerd wordt bij chicklit. Er wordt veel aandacht besteed aan de beschrijving van stemmingen en emoties. Deze worden echter maar uitgewerkt tot op een bepaald niveau. Haar hoofdpersonage is bijgevolg een volwassen vrouw van in de 30 met een zeer oppervlakkig emotioneel leven. De elementen die de auteur gebruikt om een extra laag van complexiteit toe te voegen aan het verhaal volstaan niet. Ze komen eerder ongeloofwaardig over. Een voorbeeld daarvan is de laattijdige ontdekking van Kate dat Richard beantwoordt aan het profiel van een psychopaat. Daarnaast blijft het verhaal met enkele losse draden zitten, terwijl de herhalingen van Kates gemoedstoestand eindeloos zijn.
Het is niet correct om het boek te plaatsen in het genre van de literaire thriller. De stijl van het boek leunt eerder aan bij romantische fictie. Liefhebbers van dit laatste genre zullen het boek wel kunnen waarderen.
1
Reageer op deze recensie