Lezersrecensie
Onbekend oorlogsparadijs
Het Waddeneiland Texel was tijdens de Tweede Wereldoorlog het strijdtoneel van een opstand van Georgische (toen 'Russische') soldaten tegen de Duitse bezettingsmacht. Een belangwekkende historische geschiedenis die we beleven vanuit de ogen van een jonge Nederlandse dokter. Texel fungeert als een schuiloord en Luc Walraven is niet zijn echte naam. De ondergrondse heeft een nieuwe identiteit voor hem geregeld na een uit de hand gelopen verzetsdaad.
Het hoofdpersonage heeft tijd nodig om zijn sluimerende gevoelens van verliefdheid te onderkennen. Impliciete omschrijvingen zorgen voor een psychologische spanning in het boek. "Maar sinds hij in september 1942 op dit eiland woonde en werkte, was zijn nieuwe leven hem oneindig dierbaar geworden. Het stemde hem droef het binnen afzienbare tijd misschien alweer te moeten prijsgeven." Het impliciete karakter en de psychologische spanning vind ik sterk aan het boek. De spanningsboog verslapt wel af en toe wanneer de auteur zich verliest in al te gedetailleerde chirurgische en medische uiteenzettingen. Gelukkig leren we als lezer ook Texel van binnen en van buiten kennen: de dorpjes, de schapenboerderijen, de lammerende ooien in de 'boet', de gezelligheid binnen een gezin van schapentelers, de relaties tussen de eilandbewoners en de Duitsers, de komst van Indische soldaten en die van de Georgische soldaten. Het was Nino Haratischwili die met haar 'Het achtste leven' mijn interesse wekte voor deze Georgiƫrs. Blij dat ik 'Oorlogsparadijs' heb gelezen!
Het hoofdpersonage heeft tijd nodig om zijn sluimerende gevoelens van verliefdheid te onderkennen. Impliciete omschrijvingen zorgen voor een psychologische spanning in het boek. "Maar sinds hij in september 1942 op dit eiland woonde en werkte, was zijn nieuwe leven hem oneindig dierbaar geworden. Het stemde hem droef het binnen afzienbare tijd misschien alweer te moeten prijsgeven." Het impliciete karakter en de psychologische spanning vind ik sterk aan het boek. De spanningsboog verslapt wel af en toe wanneer de auteur zich verliest in al te gedetailleerde chirurgische en medische uiteenzettingen. Gelukkig leren we als lezer ook Texel van binnen en van buiten kennen: de dorpjes, de schapenboerderijen, de lammerende ooien in de 'boet', de gezelligheid binnen een gezin van schapentelers, de relaties tussen de eilandbewoners en de Duitsers, de komst van Indische soldaten en die van de Georgische soldaten. Het was Nino Haratischwili die met haar 'Het achtste leven' mijn interesse wekte voor deze Georgiƫrs. Blij dat ik 'Oorlogsparadijs' heb gelezen!
1
Reageer op deze recensie