Worstelen met het verleden

Detective Charlie Lager stelt het niet zo goed. Ze drinkt te veel en haar werk lijdt er behoorlijk onder. Wanneer ze over een cold case in het dorp waar ze opgroeide hoort en een vriendin die wel wat hulp kan gebruiken haar belt, neemt ze verlof en gaat erheen. Ze vraagt zich af waarom de plaatselijke bevolking tijdens haar vorige onderzoek met geen woord gerept heeft over deze zaak en probeert tegelijkertijd te achterhalen waarom ze herinneringen heeft aan haar moeder die haar ’s nachts meeneemt naar een groot landhuis.  

De kinderen die het bos in gingen is het tweede deel rond Charlie Lager. Lina Bengtsdotter schreef eerder De vrouw die terug moest waarin het hoofdpersonage terugkeerde naar haar geboortedorp om de vermissing van een tienermeisje te onderzoeken. In dit nieuwe boek gaat Charlie opnieuw naar Gullspång. Dit keer om een vriendin te steunen die verlaten is door haar man, maar ook om samen met journalist Johan Ro een oude verdwijningszaak van een welgesteld meisje te onderzoeken.

Bengtsdotter brengt het verhaal in fragmenten en zet zowel Charlie als Francesca centraal. Charlie voert het onderzoek, ook al is ze niet officieel als rechercheur aan de slag en duikt tegelijkertijd noodgedwongen in haar eigen verleden. Francesca vertelt het verhaal vanaf de dood van haar beste vriend Paul tot aan haar verdwijning, de leemtes worden opgevuld aan de hand van de feiten die ze neerschreef. De afwisseling zorgt voor een boeiende verhaallijn. De vermoedens van Francesca en het ongeloof binnen haar omgeving worden stap voor stap ontleed, terwijl Charlie noodgedwongen de confrontatie met haar eigen verleden opnieuw aan moet gaan. De mengeling aan flashbacks, onderzoekswerk en het persoonlijke leven van Charlie werkt goed. Charlie krijgt wat meer ruimte dan Francesca, maar de lengte van de hoofdstukken is goed gedoseerd en de auteur vertelt net genoeg om snel naar de volgende bladzijde te willen gaan en door te lezen.  

De omgeving waarin het boek zich afspeelt is eveneens het dorp waar de auteur zelf opgroeide. Ze beschrijft het plaatsje dan ook met een zekere intensiteit en trefzekerheid, wat de sfeer in het boek absoluut ten goede komt. De schrijfstijl van Lina Bengtsdotter heeft een traagheid over zich die vooral voortkomt uit oog voor detail. Er gebeurt voldoende en onderhuids broeit er iets, maar het verhaal heeft geen haast. Het wil gewoon goed verteld worden. Dat Bengtsdotter daarbij de plotwending op het einde niet helemaal onvoorspelbaar weet te houden, valt te vergeven doordat de hints de plot mooi in balans brengen en er nog wel wat geschud mag worden aan het verleden van Charlie Lager en haar moeder.

De kinderen die het bos in gingen is een fijne psychologische thriller. De titel zegt helaas wel weinig over het boek en is niet zo relevant. Gelukkig zijn de acties van Charlie dat wel en is het de opzet best intelligent. Ook zonder het eerste deel te hebben gelezen is deel twee een aanrader. De auteur laat voldoende los over de relatie tussen Lager en haar moeder om een beeld te hebben van de complexiteit van die verhouding en de gebeurtenissen staan verder genoeg op zichzelf om te volgen. Bovendien is het ondanks het feit dat Bengtsdotter speelt met het cliché van een met zichzelf worstelende detective simpelweg een degelijk geschreven boek met genoeg voedingsbodem om alert te blijven en benieuwd te zijn naar meer.