Gruwelijk Groenland

Na een traumatisch gebeurtenis settelt de Deense journalist Matthew Cave zich in Groenland. Hij gaat aan de slag voor de plaatselijke krant. Wanneer er een mummie ontdekt wordt in het ijs en er kort daarna een politieagent wordt vermoord, ontdekt hij een verband met een zaak uit 1973.

Meisje zonder huid is een thriller van de Deense auteur Mads Peder Nordbo. Het is het eerste boek met Matthew Cave in de hoofdrol en in Denemarken is ook het tweede deel reeds verschenen. De auteur woonde zelf geruime tijd in Groenland en kent de plaats waar zijn verhaal zich afspeelt erg goed. Nordbo maakt dan ook erg goed gebruik van die kennis. Het verhaal heeft een sombere en ruwe ondertoon die perfect samengaat met de Groenlandse setting. De sfeer is van wezenlijk belang voor de plot. Het landschap en het klimaat helpen die scheppen en ondersteunen. De beschrijvingen van gletsjers, sneeuw, isolement, het water en verlaten nederzettingen creëren de perfecte achtergrond voor het onderzoek van de journalist. Daar komt bij dat Cave zelf ook niet bijzonder vrolijk door het leven huppelt en zich vastbijt in de zaak om zijn pijnlijke herinneringen tijdelijk te verdrijven.  

De auteur gaat de gruwelijkheden niet uit de weg. Hij beschrijft het villen van een zeehond tamelijk expliciet en ook de misdaden die worden gepleegd bevatten de nodige details. Het is niet overdreven grafisch, maar een sterke maag helpt. De manier waarop de delicten aan bod komen, het onderzoek wordt beschreven en de dialogen zijn uitgewerkt, zorgt voor een knap samenspel waardoor de lezer ongetwijfeld wordt meegezogen. Het verhaal begint in het heden, maar gaandeweg wordt dat perspectief afgewisseld met de gang van zaken in 1973 en naarmate het onderzoek vordert krijgen die gebeurtenissen de overhand.  

De hoofdpersonages Matthew, Tupaarnaq en Jakob zijn allen interessant en doordacht neergezet, maar er is nog ruimte om ze verder uit te werken. Wat dat betreft, is te voelen dat dit het eerste deel van een reeks moet worden. Er zijn hiaten die later vast nog moeten worden opgevuld. Wat meteen ook de trage aanloop verklaart, waarin de auteur de tijd neemt om fundamenten te leggen. Tupaarnaq lijkt overigens op Stieg Larssons’ Lisbeth Salander. De houding en de uiterlijke overeenkomsten zijn te frappant om over het hoofd te zien, gelukkig past haar verschijning in de context. Mads Peder Nordbo schenkt in zijn verhaal immers niet alleen aandacht aan de moorden die gepleegd zijn, maar heeft ook oog voor politieke verwikkelingen en reële maatschappelijke problemen, zoals armoede, misbruik en incest.  

Meisje zonder huid zorgt voor een stevige dosis spanning in een boeiende omgeving. Het verhaal heeft een donkere ondertoon en bezit de nodige complexiteit om ondanks een aarzelende start tot het einde te boeien.