De toekomst blijkt niet vastomlijnd
In 2019 schreef Tom Lanoye de bundel Vrij – Wij? over het thema ‘vrijheid’. Het jaar daarvoor viel die eer te beurt aan Peter Verhelst. Het thema was toen ‘theater’. Op zijn beurt werd hij dan weer voorafgegaan door Jules Deelder (2017), Stefan Hertmans (2016), Ilja Leonard Pfeijffer (2015), K. Schippers (2014) en Anna Enquist (2013). Dit rijtje wordt nu in één klap aangevuld met Akwasi, Dean Bowen, Charlotte Van den Broeck, Radna Fabias, Max Greyson, Carmien Michiels, Roelof ten Napel, Marieke Lucas Rijneveld, Maud Vanhauwaert en Siel Verhanneman. Schreven zij elk een bundel? Nee, maar wellicht was dat een beter idee geweest.
De meest recente bundel van de CPNB ter gelegenheid van de Poëzieweek is er een die met de traditie breekt. Nu. 10 dichters bevat tien gedichten van tien verschillende talenten uit zowel Nederland als Vlaanderen. Deze hedendaagse poëten zijn allen geboren tussen 1990 en 1983 en publiceerden reeds één of meerdere bundels. Ze schreven geen nieuw werk, maar er werd een gedicht geselecteerd uit hun eerdere publicaties. Waarom de keuze precies op de geselecteerde werken viel, is onduidelijk. Meer verantwoording dan de tekst op de achterkant wordt er niet gegeven.
Deze verzameling gedichten pretendeert op de achterflap de lezers te willen laten kennismaken met de poëzie van de toekomst in het kader van het thema: ‘de toekomst is nu!’ Een mooie gedachte, maar met een bloemlezing van slechts één gedicht per dichter, wringt daar toch het schoentje. De gedichten zijn erg divers en uiteenlopend. Dat verschil in stijlen is boeiend, helaas betekent dat ook dat er geen lijn zit in deze uitgave. Het zijn stuk voor stuk fijne gedichten en er zitten enkele pareltjes tussen, maar op zichzelf zeggen ze weinig over het oeuvre van de schrijvers, noch vormen ze een samenhangend geheel. Er is niet veel balans in de bundel te vinden. Hierdoor voelt het slordig en ondoordacht, wat enige frustratie opwekt.
Dit neemt niet weg dat gedichten als ‘citos(c)ores’ van Akwasi en ‘Subjonctif’ van Max Greyson voldoende prikkelend zijn om nieuwsgierigheid op te wekken naar meer teksten van hun hand. De beeldende stijl van Charlotte van den Broeck en Carmien Michiels werkt op het gemoed en de stream of consciousness van Radna Fabias getuigt van een bijzonder gevoel voor taalspel. Nu. 10 dichters is misschien geen onverdeeld succes, maar er zijn mogelijkheden: scheur gerust naar eigen inzicht de diamanten eruit en kader ze in of geef de dichters een gerechtvaardigde kans en gebruik de ‘Lees meer van deze dichters’-pagina’s achteraan om meer van hun poëzie op te zoeken.
Reageer op deze recensie