Wervelende prenten brengen dierenbos tot leven

In Op een ochtend vroeg in de zomer schotelt Toon Tellegen de lezer nieuwe verhalen over de eekhoorn, de mier en een hele hoop andere dieren voor. In elk verhaal speelt een ander dier de hoofdrol. Al komen sommige personages geregeld terug, bijvoorbeeld wanneer ze bij elkaar op bezoek gaan of als er iets te vieren is. Er is een gnoe die niets anders doet dan draven, een neushoorn die vreselijk uit z’n humeur is en een das die in zijn eigen huis maar moeilijk de weg kan vinden.  

De tekst van de verhalen is vrij bondig. Tellegen vertelt zijn dierenverhalen zonder al te veel franjes. De verhalen zijn wat ze zijn en worden niet nodeloos opgeleukt met overbodige beschrijvingen. De druk van de verhalen is vrij klein, wat voorlezen wat minder praktisch maakt. Jammer als je weet dat het hele dierenbos zijn oorsprong vindt in de verhaaltjes die Toon Tellegen iedere avond aan zijn dochter vertelde. Een iets groter lettertype had geen kwaad gekund, zeker gezien de ruime paginagrootte.  

De verhalen van Toon Tellegen zijn zoals steeds leuk om te lezen. De auteur schrijft ze al meer dan dertig jaar en aan kwaliteit boeten ze nergens in. Ze hebben doorgaans niet echt een aanzet tot actie als insteek, maar geven een inkijk in de gedachten van de dieren en zijn eerder filosofisch. Er schemert vooral melancholie en verbazing om het leven in door. In het boek worden weer veel brieven geschreven, feesten georganiseerd, bezoekjes afgelegd en er wordt hier en daar ook best wat geslapen. Tellegen schrijft verhalen om even over na te mijmeren. Dat doet hij goed en deed hij al talloze keren eerder met onder andere Toen bijna niemand iets te doen had en Er ging geen dag voorbij. Helaas blijft het daar ook deze keer bij en voegt de auteur weinig nieuws toe aan zijn oeuvre met deze verhalenbundel.  

Wat deze bundel vooral prachtig maakt zijn de tekeningen van Sylvia Weve. In 2013 won Weve nog het Gouden Penseel voor de originaliteit van haar tekeningen bij de poëziebundel Aan de kant, ik ben je oma niet! van Bette Westera. Elk verhaal in Op een ochtend vroeg in de zomer wordt omgeven door haar knappe illustraties. De prenten zijn druk en geven niet één scène uit het verhaal weer, maar proberen het hele verhaal in z’n totaliteit te vatten. Voor dit boek heeft ze een piekerige, wervelende stijl gehanteerd met scherpe pennentrekken. Het zijn de illustraties van Weve die de illusie wekken van actie en voor de nodige dynamiek zorgen. Dingen worden uitvergroot en er worden pijltjes gebruikt om beweging aan te geven. De illustratrice gebruikt gelukkig vooral zachte pastelkleuren, zodat het geheel niet te overweldigend is.  

Meer dan een (voor-)leesboek is dit een kijkboek geworden, een fraai prentenboek dat je meezuigt in de wondere wereld die Tellegen heeft geschapen zonder dat je er erg in hebt.