Meer dan alleen een zombie-apocalyps in Nederland

In een gaswinningsbedrijf breekt een onbekend virus uit dat ertoe leidt dat het noorden van Nederland in quarantaine moet worden geplaatst. Ondertussen probeert politicus Homme Olivier de crisis vanuit Den Haag het hoofd te bieden. Terwijl het virus zich steeds verder verspreidt, mensen in paniek raken en er in de politiek smerige spelletjes worden gespeeld, maakt Olivier zich zorgen om zijn vrouw Richt. Verder waagt een journaliste zich aan een verslag van wat er zich in het van de buitenwereld afgesloten quarantainegebied afspeelt en werkt een onderzoekster in een geëvacueerd ziekenhuis in haar eentje verder aan een doorbraak.

Quarantaine is het thrillerdebuut van de Nederlandse auteur Erik Betten en speelt zich af op eigen bodem. Het is een dystopie waarin samenleving en politiek stevig met elkaar in aanvaring komen. Het boek is niet alleen spannend, maar bevat ook een flinke dosis actie- en horrorelementen. Slachtoffers vallen er door het virus genoeg, maar het meest confronterend zijn wellicht de gevolgen van door angst ingegeven beslissingen. Dit geeft het verhaal, al dan niet intentioneel, een actueel tintje; met name het bouwen van muren om mensen de doorgang tot het grondgebied te belemmeren, de erbarmelijke toestanden in bepaalde opvangcentra wereldwijd, maar ook de discussie rond gaswinning.  

De manier waarop de plot is opgezet doet denken aan de Vlaamse serie Cordon, waarin een dodelijk virus een wijk in Antwerpen in rep en roer zet, en de zombieserie The Walking Dead. Het virus dat mensen verandert in dwalende hulzen die anderen willen besmetten, staat centraal en het gevaar doorheen het verhaal komt dan ook vooral uit deze hoek. De confrontaties met de zogenoemde dodelingen houden de lezer op het puntje van zijn stoel. De politieke en journalistieke verhaallijn levert een mooi perspectief op van de manier waarop de buitenwereld het quarantainegebied bekijkt en de maatregelen die mensen bereid zijn te nemen om hun eigen veiligheid te garanderen.  

Het decor is herkenbaar en maakt dat de gebeurtenissen in het boek akelig dichtbij lijken te komen. Vooral Groningen en Friesland komen aan bod als door het virus geïnfecteerde gebieden en Den Haag voor het politieke aspect. Bepaalde dialogen in het boek zijn in het Fries. Dat verleent authenticiteit aan het verhaal, maar vraagt ook inspanning van de lezer om de betekenis te vatten. De conversaties zijn gelukkig vrij transparant en de context helpt een handje.

Het verhaal wordt verteld vanuit drie perspectieven. Politicus Homme Olivier die bewust het noorden in trekt om zijn vriendin te vinden, journaliste Karin Werkman die de opgelegde grenzen voor de verslaggeving probeert te doorbreken en onderzoekster Charlie Houblon die weigert haar lab te verlaten. Olivier en Werkman nemen het grootste deel van de hoofdstukken voor hun rekening, toch zijn die over Houblon minstens zo interessant. Betten gaat misschien zelfs een beetje te spaarzaam om met de fragmenten die aan haar zijn gewijd.   

Quarantaine kruipt onder de huid, zonder sentimenteel te worden. Het is knap dat Erik Betten het geheel op een verrassend realistische wijze weet te brengen. Dit staaltje fictie is een behoorlijke pageturner en geeft de lezer door het hoge tempo geen kans de horrorelementen in vraag te stellen. Het is een sterk thrillerdebuut dat door de frisse setting hoge ogen zal gooien bij lezers die van een verhaal net dat ietsje meer verwachten dan gewoon de zoveelste zombie-apocalyps.