Aardig debuut, maar het mag wat slanker

Alex Sontheim werkt op Wall Street. Ze doet haar stinkende best om carrière te maken en een prestigieuze bank onder leiding van Vincent Levy haar een nieuwe job aanbiedt, gaat ze daar snel op in. Ondertussen ontmoet ze ook de miljardair Sergio Vitali en valt voor zijn charmes. De jonge vrouw laat zich verblinden door de luxe en heeft geen oog voor wat er zich allemaal achter de schermen afspeelt, maar dan raakt ze verstrikt in een levensgevaarlijke situatie wanneer ze ontdekt dat haar baas, zijn rechterhand en Vitali betrokken zijn bij handel met voorkennis.

Tussen de haaien is het debuut van de Duitse thrillersensatie Nele Neuhaus uit 2005. Ze bracht het oorspronkelijk uit in eigen beheer, omdat er geen enkele uitgeverij was die voldoende interesse toonde in het boek. De exemplaren die ze liet drukken waren in een mum van tijd uitverkocht. Nu is het verhaal in Nederlandse vertaling verschenen.   Neuhaus is bekend geworden met haar boeken rond het speurdersduo Bodenstein en Kirchhoff, deze thrillers spelen zich allemaal af in Duitsland. Voor haar eersteling koos de auteur destijds echter voor een compleet andere setting: de bankierswereld in New York. Het is even wennen voor wie de Taunus-streek gewend is, gelukkig is het niet onoverkomelijk en de grootstedelijke omgeving werkt behoorlijk goed.  

De personages die Neuhaus creëerde zijn echter nogal zwart-wit. Ze zijn goed of ze zijn slecht, een tussenweg lijkt er niet te zijn. Alex laat zich in het begin wat in de luren leggen, maar wanneer de maskers vallen, blijkt er weinig mogelijkheid tot nuance. Vitali is een soort archetype van een maffiafiguur die tegengewicht krijgt van de strijdvaardige burgemeester Nick Kostidis. De uitwerking van de karakters mist vaak subtiliteit en is rechtdoorzee.  

Wat opvalt is dat de auteur soms haar weg verliest in het verhaal door met een aantal nevenplots op de proppen te komen die tot op zekere hoogte best interessant zijn, maar uiteindelijk te weinig bijdragen aan de hoofdlijn van het verhaal. Er wordt ook geduld gevraagd van de lezer, want het duurt lang voor er echt sprake is van echte spanning. Verder heeft Neuhaus haar schrijfstijl nog onvoldoende verfijnt hier. Ze herhaalt een aantal beschrijvingen van personages vaker dan nodig en sukkelt met de zinstructuur.  

In Tussen de haaien had nog goed geschrapt kunnen worden om een meer verfijnde en slankere plot af te leveren, toch is het al bij al nog een leuke leeservaring. Dat komt door de setting en de sfeer. Het inkijkje in de financiële wereld en de druk die Alex ondervindt wanneer ze zich niet zomaar aan de invloed van Vitali kan onttrekken, geven de plot het juiste zetje. Het is geen hoogvlieger, maar als de verwachtingen niet te hoog liggen, weet het voldoende te boeien.