Een roadtrip door het stof van herinneringen

Een jonge vrouw doet zich voor als de dochter van de bejaarde fotograaf Carl Louis Feldman. Ze neemt de dementerende man mee op roadtrip door zijn verleden, in de hoop te achterhalen wat er met haar verdwenen zus is gebeurd. Ze verdenkt hem er immers van haar zus en een aantal andere meisjes vermoord te hebben. Het is een bizarre onderneming die al snel vervalt in een soort spelletje waarbij Carl steeds meer eisen stelt en het onduidelijk is wat hij zich herinnert en of hij wel de moordenaar is.

Vergeet me niet is een literaire psychologische thriller die er geen razend tempo op na houdt, maar wel bijzonder snel weet te intrigeren. De roadtrip door Texas, de beschrijvingen van hotels, eetgelegenheden en bezienswaardigheden in combinatie met de foto’s die door Carl genomen zijn, vormen een merkwaardige achtergrond voor de zoektocht naar een haast ongrijpbare waarheid. Auteur Julia Heaberlin heeft veel aandacht besteed aan de omgeving en weet daarmee sfeer te scheppen. Herinneringen en een soort schuldgevoel kapen de hoofdrol weg en drijven de spanning aan. Het is geen intense, donkere thriller geworden, maar wel een verhaal dat door een origineel vertrekpunt en een degelijke uitwerking weet te blijven boeien.  

Beide hoofdpersonages zijn atypisch. Carl lijdt aan een ziekte die hem uiteindelijk zijn hele geheugen zal kosten en de vrouw, die tot aan de laatste hoofdstukken naamloos blijft, blijkt zich jarenlang voor te hebben bereid op de reis die ze met hem onderneemt en klampt zich ongenadig vast aan elk flintertje hoop op bewijs. De achterdocht die ze koester tegenover Carl en het feit dat ze voortdurend op haar hoede is, in combinatie met de koppigheid van Carl en het plezier dat hij lijkt te hebben, geven de plot onheilspellende vibraties.  

De ontknoping kan voor de lezer twee kanten uit: of het is een ontzettende anticlimax of het is geweldig goed uitgedacht. De afwikkeling doet daar nog een schepje bovenop. Het grootste deel van het leesplezier zit echter in de weg er naartoe: de stoffige Texaanse wegen, de dichte dennenbossen, de desolate landschappen en het gigantische verschil tussen de kleine dorpen en moderne steden. De schrijfstijl van de auteur houdt hierbij het midden tussen poëzie en gespierd proza. De lezer voelt zich haast een extra passagier in de, soms erg druk bevolkte, pick-up truck die over de snelweg zoeft in een poging om elke op voorhand op de kaart gemarkeerde plaats aan te doen. De ongeplande tussenstops en de grilligheid waarmee beide hoofdpersonages zich soms tot elkaar verhouden, zorgen ervoor dat er telkens opnieuw ingestapt zal worden om te zien wat de eindbestemming is.

Vergeet me niet is een zigzaggende route doorheen de diversiteit van de ‘Lone Star State’, beschuldigingen, verdenkingen en de grillen en aftakelende gezondheid van de hoofdverdachte. Julia Heaberlin heeft er een prima spel van gemaakt: levendig, obsessief en soms wat macaber.