Eiland vol geheimen

Sadie Levesque vindt het lichaam van de vermiste Adriana in een grot aan het strand van het eiland Mull. De familie van Adriana had haar als privédetective ingehuurd om de verdwijning van hun dochter te onderzoeken. Vastbesloten om de dader te vinden, besluit ze in de geheimen van de bewoners te duiken, gaat ze de confrontatie aan met de lokale politie en zet zo behoorlijk wat kwaad bloed. Wanneer een tweede lijk opduikt en er een verband lijkt te zijn met de geschiedenis van het eiland, brengt ze haar eigen leven in gevaar.

De laatste die sterft is een standalone van Helen Fields. De Britse auteur schreef eerder de reeks rond Luke Callanach en Ava Turner die zich afspeelt in Edinburgh en bracht ook een spin-off uit rond forensisch psychologe Connie Woolwine. In dit boek keert ze terug naar Schotland, maar kiest voor een locatie mijlen verwijderd van de hoofdstad. Isle of Mull leent zich prima voor een verhaal dat zich afspeelt in een kleine gemeenschap die worstelt met zichzelf en z'n verleden.

Hoofdpersonage Sadie Levesque is een koppige Canadese met een flinke dosis doorzettingsvermogen. Onder de lokale bevolking maakt ze niet meteen vrienden wanneer ze vragen begint te stellen over Adriana en ze kan zich bovendien niet van de indruk ontdoen dat de familie die haar inhuurde iets te verbergen heeft. Waar Fields met Callanach en Turner een fijne dynamiek in de verhalen wist te brengen en gemakkelijk spanning kon oproepen, lukt haar dat deze keer veel minder. Levesque is dan ook een einzelgänger. Er is vrijwel niemand om mee te sparren over het onderzoek en de relaties die ze opbouwt met andere personages zijn oppervlakkig.

Sadie praat met veel lokale bewoners. Haar relatie met de politie is allesbehalve goed, de tieners zijn niet happig op het delen van wat ze weten en een priester bespeelt de gemoederen. Het wordt haar niet gemakkelijk gemaakt. Gelukkig is er nog de patholoog die van het vasteland wordt opgeroepen. Het meest onderhoudend zijn misschien nog wel de gesprekken waarin Lance Proudfoot opduikt, de journalist die ook Callanach meermaals uit de nood heeft geholpen. Dit is een onverwacht, maar fijn weerzien met een bekend personage. Hoewel het niet nodig is om te weten wie hij precies is, is het een leuk extraatje.

Fields weet hoe ze een verhaal moet vertellen. Ze geeft weinig informatie weg, zorgt voor voldoende twijfel en een reeks intrigerende gebeurtenissen. Haar stijl is toegankelijk en de setting wordt goed beschreven. Het is gemakkelijk om het eiland voor de geest te halen. De vertaling van Ernst de Boer en Ankie Klootwijk, die ook de eerdere boeken van Fields al vertaalden, is vloeiend. Toch leest het geheel niet zo vlot als verwacht. De auteur probeert immers een complexe puzzel te leggen en gebruikt daarvoor behoorlijk veel kleine stukjes. Die passen niet allemaal even gemakkelijk in elkaar en dat wringt een beetje. Er gebeurt erg veel, maar het voelt stroef.

Het einde van De laatste die sterft is enigszins onverwacht en wijkt af van de standaardthriller. Het is vooral bevreemdend vanwege een plotse wijziging in de manier van vertellen. Dit komt voort uit de gebeurtenissen, maar vraagt redelijk wat inlevingsvermogen van de lezer. In z'n geheel is het zeker onderhoudend genoeg om uit te willen vinden wie Adriana Clark vermoordde, toch heeft Fields al sterkere thrillers afgeleverd en laat ze hier wat kansen liggen.

Wil jij ook meer en leuker lezen? Lees dan dit boek voor de Hebban Reading Challenge van 2024!

Vink er bijvoorbeeld de volgende checklistcategorieën mee af: 'Lees een duister boek' en 'Lees een ongezellig boek'. Meedoen kan via Hebban.nl/challenge.