Sympathieke vrienden in de hoofdrol

Don en Sjon zijn twee heel goede vrienden, ook al is Don een klein, energiek vogeltje en Sjon een rustige, witte eend. Ze wonen samen in een huisje met een plant in het raam, en vlakbij is een vijver met vissen. Don zorgt er geregeld voor dat het leven van het duo niet saai is. Zo brengt hij een gigantische hond mee naar huis, wordt hoteldebotel verliefd en heeft een stelletje bijzondere kameraadjes.

Die kleine is Don, de lange is Sjon is een boek voor beginnende lezers dat wat betreft opzet nog veel weg heeft van een prentenboek. Het maakt deel uit van de serie 'Tijgerlezen' en werd geschreven door Catharina Valckx. Andere boeken uit de reeks zijn bijvoorbeeld Hoe ik een weerwolf werd van Ulf Stark, Dappere Max van Ed Vere en Fien wil een flus van Joke van Leeuwen. Het is belangrijk dat ze spannend of grappig zijn en dat ze veel illustraties hebben in kleur. Dit zijn volgens de uitgever de criteria die kinderen gebruiken om een boek te kiezen en 'Tijgerlezen' richt zich op beginnende lezers van 5 tot 9 jaar. Die kleine is Don, de lange is Sjon zou in de categorie voor iets geoefende lezers vallen, maar lijkt eerder geschikt voor kinderen die net hebben leren lezen. De zinnen zijn immers eenvoudig en de tekst per bladzijde is beperkt, toch biedt het wat uitdaging en dat werkt motiverend.

Er zijn zes verhaaltjes die variëren in lengte, maar nooit meer dan achttien bladzijden beslaan. Het lettertype is duidelijk en groot genoeg, waardoor het gemakkelijk te lezen is en zich ook goed leent tot voorlezen. De onderwerpen die Valckx aan bod laat komen hebben een frisse insteek, zo probeert Don te verbergen dat hij de vissen koekjes voert en krijgt Sjon heel wat te verduren wanneer de vriendjes van Don het huis overrompelen. Het zijn geinige personages die heel wat voor elkaar over hebben, ook al is er weleens wat onenigheid.

De tekeningen zijn tamelijk eenvoudig gehouden en versterken de tegenstellingen tussen de hoofdpersonages die in de verhalen aan bod komen, maar tonen ook hoe warm en hecht de vriendschap tussen hen is. Het kleurgebruik is beperkt. Don is zwart en Sjon is wit, ze hebben een hoedje van de tegengestelde kleur en hebben allebei een klein kleuraccent. De woning en de omgeving zijn sober ingekleurd met bruin-grijstinten en vooral oranjetinten. Hierdoor is er een goed evenwicht tussen de aandacht voor de tekeningen en de tekst.

Die kleine is Don, de lange is Sjon is plezierig om te lezen. Beginnende lezers zitten goed met dit boek als ze op zoek zijn naar een toegankelijke verhalenbundel met wat samenhang. Het geheel had echter iets krachtiger mogen zijn. Er is voldoende humor aanwezig, maar die had sterker naar voor mogen komen. Dat neemt niet weg dat het een leuk concept heeft en dat Don en Sjon sympathieke figuurtjes zijn.