Helaas niet zo duister

De tweelingzus van Coco dringt erop aan dat ze van leven wisselen. Lieve denkt dat dit de enige manier is om aan Coco te laten zien wat er allemaal speelt. Het blijkt al heel snel dat de problemen zich rond Lieve hebben opgestapeld en dat Coco hierdoor in gevaar is. In het mortuarium waar Maud werkt, worden vervolgens kort na elkaar de lichamen van twee jonge vrouwen binnengebracht. De mortuariummedewerkster ontdekt enkele zaken die niet pluis lijken en kan haar verdenkingen moeilijk loslaten.

Een duistere plek is de tweede thriller rond Maud van Weegen. In 2018 verscheen Sluipwesp waarin ze de dood van een vriend onderzoekt en de confrontatie aangaat met haar ex. In deze nieuwe thriller heeft Maud in haar privéleven al enkele hordes genomen en mag haar zoontje bij haar op bezoek komen. Zijn aanwezigheid is belangrijk voor haar, maar vergemakkelijkt haar werk in het mortuarium niet.

Auteur Annerieke de Vries vertelt het verhaal vanuit de perspectieven van Coco en Maud. Beide personages komen afwisselend aan het woord. Coco vertelt vooral over de ontdekkingen die ze doet over het leven van Lieve binnen het appartementencomplex waar ze woont. In de hoofdstukken rond Maud komen zowel de bezorgdheden die ze heeft over haar zoontje Mees als het werk dat ze verricht met de doden aan bod. Deze afwisseling is best prettig. De auteur schept zo ruimte voor onthullingen die los van elkaar plaatsvinden in twee totaal verschillende omgevingen.

De aandacht voor Mees, die wellicht voortkomt uit de gebeurtenissen in Sluipwesp, ondermijnt echter de spanning die door middel van de andere verhaallijnen tracht te worden opgebouwd. Bovendien voelt het draadje rond de jongen nogal gekunsteld en lijkt het te veel los te staan van het geheel. Het gedrag van Mauds zoon wordt in vraag gesteld, maar het blijft allemaal aan de oppervlakte kabbelen.

De verhaallijn rond Lieve en Coco heeft veel potentieel. De auteur zet de hoofdlijnen mooi uit, maar vergeet ze helaas in detail uit te werken. De nevenpersonages krijgen hierdoor te weinig vorm en gebeurtenissen volgen elkaar nogal slordig op. Geen enkel nevenpersonage komt voldoende in beeld om geloofwaardig angst of vertrouwen in te boezemen. Ze blijven vermeldingen in de zijlijn. Coco heeft zo haar verdenkingen, toch blijft het allemaal erg onduidelijk en gaat het behoorlijk snel. Dit bemoeilijkt inleving in de personages. Coco blijkt bovendien heel naïef wat betreft de capaciteiten van haar zus. Het geheel mist de nodige diepgang om voldoende intensiteit op te kunnen roepen.

Toegankelijk is de schrijfstijl van De Vries dan weer wel. In heldere taal beschrijft ze de situaties waarin Coco en Maud terechtkomen. Het leest gemakkelijk. De dialogen zijn goed te volgen en de omgeving wordt duidelijk beschreven. Het mag echter beeldender en er mag meer aandacht zijn voor de emoties van de personages. Dit zou de sfeerschepping ten goede komen. Wat Coco voelt bij de ontdekkingen die ze doet, beperkt zich nu tot het haast feitelijk benoemen van haar gevoelens. Er blijft zo heel veel ruimte over binnen de op te bouwen spanning, doordat er te weinig mee wordt gedaan. De betrokkenheid bij de lezer wordt onvoldoende opgewekt. Een duistere plek had donkerder en vanwege de setting waarin Maud werkt zelfs een beetje sinister kunnen zijn.

Wil jij ook meer en leuker lezen? Lees dan dit boek voor de Hebban Reading Challenge van 2024!

Vink er bijvoorbeeld de volgende checklistcategorieën mee af: 'Lees een gevaarlijk boek' en 'Lees een mysterieus boek'. Meedoen kan via Hebban.nl/challenge.