De nachtmerrie van elke ouder

Wanneer Max, een baby van drie maanden oud, wordt ontvoerd, belanden zijn ouders in een nachtmerrie. Moeder Sarah voelt zich schuldig terwijl vader Jake worstelt met woede en achterdocht naar zijn vrouw toe. Ondertussen wordt de kleine Blaze verwelkomd in de Star-familie. Jenna, Gaz en de kinderen zijn dolblij, al ziet dochter Willow er een beetje tegenop dat ze de zorg voor de nieuwe baby op zich zal moeten nemen. Ondertussen verschijnen er in de pers wanhopige oproepen: Max heeft neonatale diabetes en heeft dringend hulp nodig. Terwijl Blaze zieker wordt, groeit Willows onrust. Wat is de waarheid over haar familie?
M.J. Arlidge en Julia Crouch schreven met “Het verkeerde kind” een meeslepende thriller. De grootste nachtmerrie van elke ouder wordt werkelijkheid wanneer de drie maanden oude Max spoorloos verdwijnt. Een van de sterkste aspecten van deze thriller is de gelaagde en meeslepende karakterontwikkeling. Sarah, die worstelt met een postnatale depressie, wordt verteerd door schuldgevoelens, terwijl haar man Jake zijn frustratie op haar afreageert en zo een wig tussen hen drijft. Daarnaast er de manipulatieve Jenna die steeds meer controle verliest over haar gezin en er alles aan zal doen om iedereen weer in het gareel te houden. Tienerdochter Willow heeft nood aan meer zelfstandigheid, die haar ontzegt wordt door haar moeder, en komt steeds meer kritisch te staan tegenover de manier waarop Jenna omgaat met hen.
De spanning binnen de plot wordt zorgvuldig opgebouwd. Die komt niet zozeer voort uit de zoektocht naar Max, want reeds van bij het begin is het duidelijk waar die zich bevindt. Het is de onvoorspelbaarheid van Jenna en wat ze bereid is te doen om de Stars te beschermen die een dreiging vormen. Arlidge en Crouch zetten een verhaal neer waarin dit voortdurend onder de oppervlakte sluimert en langzaam toeneemt. Ook de psychologische druk op Sarah speelt een belangrijke rol: is de verdwijning van Max haar schuld en hoe ziet de wereld haar nu ze als moeder onder een vergrootglas wordt gelegd?
De schrijfstijl is onderhoudend door de wisselingen van perspectief tussen Jenna, Sarah, Jake en Willow. De auteurs kiezen ervoor om de situatie vanuit verschillende perspectieven te belichten en elk personage met hun eigen problemen te laten worstelen. Het is van meet af aan duidelijk wie de antagonist van het verhaal is, maar door ook haar omgeving en gezin in beeld te brengen worden er bredere inzichten in de situatie gecreëerd. De vertaling van Harmien Robroch is overigens vlot, wat zorgt voor een fijne leeservaring. Hoewel de afloop van het verhaal niet helemaal onvoorspelbaar is, zorgt het hoge tempo er dan weer voor dat er weinig tijd is om daarbij stil te staan. "Het verkeerde kind" heeft het juiste soort intensiteit om er een geladen verhaal van ta maken waarbij de afloop ondergeschikt is aan de ontwikkeling van de personages doorheen de plot.