Vrouw met een wraakmissie

Eve Kellmans debuut “Hoe vermoord je een man op tien manieren” volgt Millie Masters, een jonge vrouw die na een aanval op haar zusje begint met het runnen van een veiligheidshotline voor vrouwen. Tijdens dat werk vermoordt ze een man en dat is nog maar het begin van een reeks onfortuinlijke sterfgevallen.

Het uitgangspunt is een feministische burgerwacht gerund door een vrouw met een wraakmissie. Het boek doet wat betreft toon en opzet denken aan “Mannen vermoorden en ermee wegkomen” van Katy Brent. Die is zowel duister als komisch en luchtig. De vertaling is van Marga Blankestijn.

De plot snijdt echter ook serieuze thema’s aan, zoals trauma, mishandeling en geestelijke gezondheid. De auteur gaat daar relatief voorzichtig mee om, vooral in de beschrijving van Millies relatie met haar zus. Het idee van App M is interessant en geeft de roman een actuele achtergrond. Het zorgt er bovendien voor dat Millie niet helemaal onsympathiek overkomt, want het is geen gemakkelijk personage om een band mee te voelen. Millie is niet bepaald sociaal, laat het hangen op haar werk en balanceert op het randje van sociopatisch. De humor waarmee de auteur alles beschrijft, maakt het echter licht verteerbaar.

Millies acties escaleren echter snel en missen vaak logica of consistentie. Het verhaal rekt de geloofwaardigheid, zeker naar het einde toe, behoorlijk ver op. Ook voelt haar karakterontwikkeling ongelijkmatig. Ze is niet gemakkelijk in de omgang, maar probeert wel enkele banden in stand te houden, ondanks haar eigen moeilijke verleden. Haar beste vriendin Nina is bijzonder trouw aan haar. De prille liefdesrelatie met een klant uit de winkel waar ze werkt, voegt een interessante invalshoek toe, maar gooit ook al snel alle realisme over boord.

Het verhaal heeft absoluut leuke momenten, vooral wanneer de donkere humor de overhand krijgt. Eve Kellman weet zonder twijfel het nodige gegniffel aan de lezer te ontlokken, ook al is het geheel niet bijzonder geloofwaardig. Het snelle tempo waaraan de gebeurtenissen plaatsvinden, helpt om de nieuwsgierigheid te blijven prikkelen. Maar naarmate het verhaal de climax nadert, maakt Millie steeds meer fouten en wordt het chaotischer.

Over het algemeen is “Hoe vermoord je een man (op tien manieren)” best onderhoudend. Hoewel de personages misschien niet voor elke lezer werken, houdt Eve Kellmann de aandacht vast. Hoe verder Millie zich in nesten werkt, hoe meer bereidheid er gevormd wordt om de schoonheidsfoutjes door de vingers te zien.