Het verleden wreekt zich

In de krant leest Emma het overlijdensbericht van haar vroegere schoolvriendin Sara. De tekst wordt afgesloten door de letters NMA, letters die staan voor een eed die ze ooit hebben gezworen, en brengt herinneringen naar boven aan haar vriendengroep. De dood van Sara, die gevolgd wordt door een paar mysterieuze ontwikkelingen, zorgt ervoor dat ze zich begint af te vragen wie er weet kan hebben van wat er al die jaren geleden gebeurd is en waarom die persoon dat nu probeert op te rakelen.

Nooit meer alleen is de vierde thriller van Angelique Haak. Deze keer niet met rechercheur Jennifer Brugman in de hoofdrol, maar een standalone. Hoofdpersonage Emma heeft een mooie carrière opgebouwd als therapeut, maar worstelt met de moeilijke relatie die ze heeft met haar moeder en met een heftig einde aan wat een mooie vriendschap was.

Haak gebruikt relatief korte hoofdstukken om te springen tussen heden en verleden. Aan de hand van verschillende sleutelmomenten, te beginnen met de komst van Emma op een nieuwe school, schetst ze een beeld van een pittig schooljaar. De vriendengroep rond Emma bestaat uit een allegaartje aan verschillende achtergronden, maar het klikt. Wat de auteur niet zo goed weet te verstoppen, is de identiteit van het personage rondom wie het drama zich zal afspelen. Dat ligt er te dik op en is weinig verrassend. Het einde biedt echter nog een abrupte twist die even moet bezinken.

Haak weet, ondanks het vaak voorkomende element waarbij een dramatische gebeurtenis uit het verleden iemand aanzet tot een wraakactie, de spanning wel netjes op te bouwen. De flashbacks naar 1995 zijn onderhoudend en de fragmenten die zich in het heden (2019) afspelen bevatten voldoende mysterie. Emma stelt zich vragen, koestert wantrouwen en tast tegelijkertijd in het duister. De plot wordt goed gebracht. Naast de zoektocht naar degene die een appeltje te schillen heeft met Emma, zitten er ook thema’s als religieus fanatisme, psychologische problemen, affaires en pestgedrag in.

Nooit meer alleen is meeslepende thriller. Het is een toegankelijk geschreven verhaal, waarbij vooral de verdenkingen van het hoofdpersonage en de interacties tussen de tieners ervoor zorgen dat het intrigerend is. De auteur heeft oog voor wendingen op de juiste momenten. De hoofdgebeurtenis is enigszins doorzichtig, toch weet Haak door middel van een aantal ingrepen, met betrekking tot de nevenpersonages en hun rol in het verhaal, er een interessante draai aan te geven. Hierdoor is de plot allesbehalve duf.