De dood als psychologisch spel

Een meisje wordt net buiten Edinburgh dood teruggevonden. Ze is naakt en op het eerste zicht lijkt het niet op een verdacht sterfgeval. Ongeveer gelijktijdig verneemt hoofdinspecteur Ava Turner dat het lichaam van haar goede vriend en voormalige baas gevonden werd. Hij pleegde schijnbaar zelfmoord, een conclusie die Turner moeilijk te geloven vindt.

Perfecte dood is de derde thriller van Helen Fields over het duo Ava Turner en Luc Callanach. Net zoals bij de vorige boeken zorgden Ernst de Boer en Ankie Klootwijk voor een nette vertaling. Opnieuw storten Turner en Callanach zich samen met een aantal oude bekenden, zoals de sarcastische brigadier Lively en de grondige jonge agent Tripp, op verschillende onderzoeken. Auteur Fields speelt immers graag een spel met meerdere verhaallijnen tegelijkertijd. Turner en Callanach helpen elkaar, maar zijn zelden met de afwikkeling van dezelfde zaak bezig. Dit laat zich ook merken in het vertelperspectief. Hoewel de hoofdmoot bestaat uit de gebeurtenissen beschouwd vanuit Turner en Callanach, zijn er ook hoofdstukken die focussen op enkele nevenpersonages die het onderzoek vooruit helpen en op dader en slachtoffers.

Er is echter één groot verschil. Waar de personages in de vorige twee boeken op gelijke voet stonden, moet er nu een nieuw evenwicht gezocht worden. Op het einde van Perfecte prooi werd Ava Turner immers gepromoveerd naar hoofdinspecteur en kwam ze een trapje hoger te staan dan haar collega. Het creëert de nodige frictie die zich uit in een aantal bitse gesprekken, maar de wisselwerking tussen de twee en de vriendschap die steeds op het randje van net iets meer dan dat balanceert, blijft netjes overeind. Daar schuilt een groot deel van de kracht van deze serie in. Er is niet alleen een goed uitgedachte en niet te voor de hand liggende plot. De verhoudingen tussen de verschillende politiemensen bepalen het tempo en weten de aandacht vast te houden.

De misdaden die de moordenaar begaat worden ook wat minder grafisch beschreven dan in de vorige delen. Het profiel van de dader leent zich daar wat minder toe. Er gaat meer aandacht naar de psychologie van de dader en de redenen achter het spel dat hij speelt. Fields heeft zich niet laten verleiden tot toevoegingen die het personage ongeloofwaardig zouden maken. Ze compenseert dit gebrek tijdens de climax echter met een uitspatting aan gewelddadigheid die menig lezer even zal doen ineenkrimpen.

Perfecte dood is een onderhoudend nieuw deel van de serie. De spanning wordt langzaam, maar degelijk opgebouwd. De auteur neemt de tijd om de puzzelstukjes in elkaar te laten vallen. De persoonlijke betrokkenheid en het engagement van Turner en Callanach werkt meeslepend. Hoewel het een aanrader is om bij het eerste deel te beginnen, wordt er genoeg achtergrondinformatie gegeven zodat het geheel nieuwe lezers ook zal kunnen boeien zonder dat ze het gevoel hebben essentiële zaken te missen. Met oog voor detail heeft Fields wederom een complexe verhaallijn opgezet die weet te boeien.