Minder perfect dan gehoopt

Bart Campbell wordt opgesloten in een container en verscheept naar Frankrijk. In Edinburgh probeert ondertussen een jonge vrouw te ontsnappen aan haar pooier. Luc Callanach, die door hoofdinspecteur Ava Turner naar Parijs werd gestuurd als verbindingsofficier met Interpol, onderzoekt de dood van een andere jonge Schot en ontdekt een verband met de verdwijning van Bart. Turner wordt ondertussen opgeslorpt door de problemen van haar beste vriendin Natasha en het onderzoek naar de verdachte dood van een man in een achterbuurt.

Perfecte moord is het zesde deel in de reeks van auteur Helen Fields rond politieduo Callanach en Turner, dat opnieuw mooi vertaald werd door Ernst de Boer en Ankie Klootwijk. In het vorige boek loste hoofdinspecteur Turner haar persoonlijke problemen op door Callanach weg te sturen en er meteen voor te zorgen dat er een zee tussen hen in zat. In dit deel blijkt dat aspect het zwakke punt te zijn. Wat de vorige boeken van Fields zo sterk maakte was immers onder meer het samenspel tussen Callanach en Turner, los van het romantische lijntje dat steeds opflakkert en weer dooft. De personages zijn vertrouwd, maar het ontbreekt aan scherpe dialogen. Op enkele hoofdstukken na bevinden de speurders zich op ruim duizend kilometer van elkaar en dat laat zich voelen in de dynamiek. Zowel letterlijk als figuurlijk is er sprake van afstand, waardoor er wat van de kracht van de vorige delen verloren gaat. Callanach en Turner zijn op hun best wanneer ze een verbaal potje kunnen sparren.

Waar Fields echter niet op in moet boeten is het tempo waarmee het verhaal vooruitgaat. Ze zet voldoende plotlijnen uit om de aandacht vast te houden en introduceert boeiende personages als slachtoffer. Ze geeft ze de ruimte om meer te zijn dan alleen de prooi van gewetenloze daders en ze laat ze aan het woord. Naast Callanach en Turner gaat er ook wat aandacht uit naar de sarcastische brigadier Lively als spil in één van de onderzoeken. Hij mag een andere zijde van zichzelf laten zien, wat voor wat meer diepgang zorgt.

De afwisseling tussen de twee zaken en de wissel tussen de vertelperspectieven zit goed. Door regelmatig van setting te veranderen blijft het boeiend om de vorderingen van de politie te volgen. De plot heeft wel wat wendingen die gepaard gaan met hard geweld. Ondanks de finesse van enkele moorden in het verleden, kwam de auteur eerder al gruwelijk uit de hoek. De ontwikkelingen zijn helaas niet steeds even geloofwaardig. Ondanks dat gegeven schept de auteur de juiste sfeer met beeldende omschrijvingen van de omgeving, waardoor het geheel in balans blijft.

Perfecte moord is helaas wat minder perfect dan gehoopt. Na vijf steengoede delen maakt Fields de verwachting niet helemaal waar. Niettegenstaande dat het nog steeds een onderhoudende rit is, lijdt het verhaal onder de consequenties van de afwikkeling van het vorige boek. De auteur heeft zichzelf tot keuzes gedwongen die moeilijk in één klap ongedaan konden worden gemaakt, al belooft het slot van deze nieuwe triller toch een vorm van herstel. Als Helen Fields nu nog een ijzersterke misdaad uit haar hoed weet te toveren, kan er alleen maar worden uitgekeken naar deel zeven en valt deze ietwat kleine tegenvaller best te vergeven.