Edinburgh in rep en roer

Tijdens een festival, omsingeld door honderden omstaanders, wordt een jongeman vermoord. Zijn buik wordt helemaal opengereten. Inspecteur Luc Callanach krijgt de zaak toegewezen. Het blijkt echter nog maar het begin van een gruwelijke reeks moorden die Edinburgh teisteren. Ondertussen komt ook de vriendschap tussen Callanach en collega Ava Turner onder de nodige druk te staan.

Perfecte prooi is het tweede vertaalde deel rond Callanach en Turner. Helen Fields publiceerde ondertussen reeds zes delen over deze speurders en haar boeken lijken nu ook de weg naar de Nederlandstalige markt te hebben gevonden. Terecht, want net zoals het eerste deel is ook dit verhaal spannend en goed opgezet.

De eerste helft van het boek, waarin het nog compleet onduidelijk is wie de moorden pleegt en wat de toedracht ervan is, is behoorlijk gruwelijk. De slachtoffers worden bruut toegetakeld en de beschrijvingen zijn niet echt bestemd voor een zwakke maag. Fields is op haar best wanneer ze de plaats van de misdaad beschrijft en de stappen die gezet worden om de dader te vinden. Ze weet het zo trefzeker en accuraat te verwoorden dat de beelden op het netvlies branden.

Wanneer de opzet van de moorden duidelijker wordt, doet zich een dipje voor in de spanningsboog. Het tempo vertraagt en er is meer aandacht voor de persoonlijke levens van Callanach en Turner. Dat gedeelte van de verhaallijn dreigt de overhand te krijgen en zorgt ervoor dat het onderzoek niet de aandacht heeft die het verdient. Wat dat betreft zit de balans niet helemaal goed, en de auteur heeft even moeite om de situatie in de tweede helft terug recht te trekken. Wanneer de focus net op tijd terug verschuift naar de onderzoeksdaden, keert de druk terug en dat is een goede zaak. De ontknoping is minder origineel dan de aanzet, toch blijft het meeslepend.

Callanach en Turner zijn beide interessante hoofdpersonages. Callanach worstelt nog steeds met bepaalde aspecten van zijn verleden en Turner maakt privé niet altijd de beste keuzes. Callanach en Turner zijn geen partners, maar collega’s die ideeën uitwisselen en een vriendschap hebben opgebouwd. Het meest boeiende is echter de introductie van een paar nevenpersonages die leven in de brouwerij brengen. Zo gaat Callanach door zijn contact met een onderzoeksjournalist en een computerspecialist de zaak op een alternatieve manier doorspitten. De komst van hoofdinspecteur Overbeck brengt stress met zich mee en de vraag om snelle resultaten.

Perfecte prooi staat garant voor een flinke dosis afgrijzen. De misdaden zijn huiveringwekkend en het onderzoek verloopt uiteraard niet in ideale omstandigheden. Door de manier waarop Fields de relatie tussen de hoofdpersonen heeft opgevat, zit er een fijne dynamiek in de dialogen en dat vormt de motor van het verhaal. Het geheel moet zeker niet onderdoen voor voorganger Perfecte resten: een beetje uit evenwicht, maar alleszins fascinerend.