Een hechte vriendschap tijdens de nare geschiedenis

In de middelbare school heb ik de film: de jongen in de gestreepte pyjama gezien. Toen al een aangrijpend verhaal. Nu jaren later wilde ik graag het boek lezen.

John Boyne heeft een ongelofelijk verhaal geschreven met de jongen in de gestreepte pyjama.

Bruno is 9 jaar en samen met zijn ouders en zus verlaten ze Berlijn om naar een nieuwe woning te gaan in een onbekend gebied. Dit omdat zijn vader een belangrijke taak gekregen heeft. Bruno wil terug naar Berlijn. Hij mist zijn vrienden, het leven daar en hij begrijpt niets van de nieuwe situatie. Helaas moet hij er blijven en raakt hij gewoon met het ritme van de nieuwe situatie. Bruno ontdekt iets 'raars' achter het hek bij de buren. Iedereen draagt een gestreepte pyjama ook zijn nieuwe vriend Shmuel. Hij vindt dit raar, maar spreekt er met niemand over. Ondanks het hek ontstaat er tijdens het verhaal een zeer ontroerende, hechte vriendschap tussen Bruno en Shmuel. Eentje die enorm speciaal is.

Dit verhaal is te moeilijk ol in emoties te verwoorden. Het is zeer aangrijpend.
Het is een verhaal die ik nooit zal vergeten.

Dit raakt me meer dan andere oorlogsverhalen omdat dit boek geschreven is door de kijk van een 9 -jarige jongen die nog van toeters en bellen iets weet. Hoe hij zijn wereld omschrijft aan de lezer is zo beeldend, eerlijk en te zot voor woorden, maar toen realiteit.

Wat me al lang niet meer gebeurd is, is dat het einde mijn kippenvel bezorgde. Ik kreeg er zelf tranen van in mijn ogen.

Dit boek is eentje die iedereen standaard in zijn leven gelezen moet hebben, vind ik.