Lezersrecensie
Jeugdherinneringen met een emotionele waarde
Ik heet Anne, zei ze, Anne Frank is een verhaal geschreven door de beste vriendin van Anne Frank, Jacqueline Van Maarsen.
SORRY VOOR ONBEWUSTE SPOILERS
Het waargebeurde verhaal gaat over Jacqueline die opgroeide tijdens de jaren 30 van de vorige eeuw. Haar papa is een Nederlander met Joodse geloof en haar mama is Franse met het katholieke geloof. Na diverse pogingen kon de vader van Jacqueline haar moeder inschrijven als joodse bij de gemeente. Dat was het moment dat hun twee kinderen ook joods waren.
Jammer genoeg was er niet veel later oorlog. Jacqueline ondervond iedere dag opnieuw de harde discriminatie die er was voor de joden, ook tegen haar. Iedere dag deed het pijn. Ze moest op een dag op het Joods Lyceum beginnen met school omdat er scheidingen gebeurden van welke kinderen bij welke kinderen en in welke scholen ze les mochten krijgen. Door deze verandering ontmoette ze Anne Frank. Ze waren in 1 2 3 beste vrienden. Elke dag deden ze alles samen, van huiswerk maken tot kletsen, enz.
Anne schreef elke dag verslag in haar dagboek. Daar werd Jacqueline, Jopie genoemd.
Jopie of beter Jacqueline is ontsnapt uit de deportatie doordat haar moeder moedig was om haar achtergrond op katholiek vlak te verwijzen en zo kon de joodse inschrijving ongedaan gemaakt worden. Nu was Jacqueline niet meer Joods. Voor haar was deze nieuwe situatie wennen want veel gekenden, vrienden, familie werden gedeporteerd en kwamen zelden terug.
Ze kreeg het gevoel dat ze overal tussen stond en nergens bij hoorde, dit zal haar jaren meevolgen en zelf nooit verlaten.
Dit boek lezen was zeer emotioneel. Wat een verhaal die ongelofelijk erg is. Ik kan me niet voorstellen dat dit gebeurd is, maar het is wel. Ik heb diep respect voor allen die toen moed hadden, hoop en zoveel meer. Dit moet gewoon verschrikkelijk geweest zijn.
Ik las dit verhaal ook al weet ik veel over de geschiedenis van Anne Frank. maar niet vanuit het standpunt/visie van haar vriendin Jacqueline. Ik ben ‘blij’ dit inzicht mee te krijgen.
Tijdens het lezen kregen we als lezer zowel de kijk van de moeder, Jacqueline zelf en de vader mee. Ieder individu kwam aan bod. Elk persoon was uniek.
Ik zou zeggen dat dit boek voor iedereen een to do is om te lezen. Net als het achterhuis van Anne Frank.
SORRY VOOR ONBEWUSTE SPOILERS
Het waargebeurde verhaal gaat over Jacqueline die opgroeide tijdens de jaren 30 van de vorige eeuw. Haar papa is een Nederlander met Joodse geloof en haar mama is Franse met het katholieke geloof. Na diverse pogingen kon de vader van Jacqueline haar moeder inschrijven als joodse bij de gemeente. Dat was het moment dat hun twee kinderen ook joods waren.
Jammer genoeg was er niet veel later oorlog. Jacqueline ondervond iedere dag opnieuw de harde discriminatie die er was voor de joden, ook tegen haar. Iedere dag deed het pijn. Ze moest op een dag op het Joods Lyceum beginnen met school omdat er scheidingen gebeurden van welke kinderen bij welke kinderen en in welke scholen ze les mochten krijgen. Door deze verandering ontmoette ze Anne Frank. Ze waren in 1 2 3 beste vrienden. Elke dag deden ze alles samen, van huiswerk maken tot kletsen, enz.
Anne schreef elke dag verslag in haar dagboek. Daar werd Jacqueline, Jopie genoemd.
Jopie of beter Jacqueline is ontsnapt uit de deportatie doordat haar moeder moedig was om haar achtergrond op katholiek vlak te verwijzen en zo kon de joodse inschrijving ongedaan gemaakt worden. Nu was Jacqueline niet meer Joods. Voor haar was deze nieuwe situatie wennen want veel gekenden, vrienden, familie werden gedeporteerd en kwamen zelden terug.
Ze kreeg het gevoel dat ze overal tussen stond en nergens bij hoorde, dit zal haar jaren meevolgen en zelf nooit verlaten.
Dit boek lezen was zeer emotioneel. Wat een verhaal die ongelofelijk erg is. Ik kan me niet voorstellen dat dit gebeurd is, maar het is wel. Ik heb diep respect voor allen die toen moed hadden, hoop en zoveel meer. Dit moet gewoon verschrikkelijk geweest zijn.
Ik las dit verhaal ook al weet ik veel over de geschiedenis van Anne Frank. maar niet vanuit het standpunt/visie van haar vriendin Jacqueline. Ik ben ‘blij’ dit inzicht mee te krijgen.
Tijdens het lezen kregen we als lezer zowel de kijk van de moeder, Jacqueline zelf en de vader mee. Ieder individu kwam aan bod. Elk persoon was uniek.
Ik zou zeggen dat dit boek voor iedereen een to do is om te lezen. Net als het achterhuis van Anne Frank.
1
Reageer op deze recensie