Lezersrecensie
Een meisje van stand moet vechten voor haar plek als pleegzuster in 1891.
Tussen de vele ongelezen ebooks dat ik heb, had ik opeens oog voor Pleegzuster Anne geschreven door Gerda van Wageningen.
Het verhaal gaat over de Middelburgse Anne van Heijnoordt die deelneemt aan de eerste verpleegstersopleiding in 1891 aan het Coolsingelziekenhuis in Rotterdam. Deze opleiding voor meisjes uit de goede en hoge stand bestaat voornamelijk uit zwaar intensief en praktisch werk. Het is een hard, zwaar, pijnlijk leven, maar de meisjes die de opleiding weten af te maken, doen dat vanuit hun idealen. De meeste meisjes die meedoen zijn moedig, lief en doorzetters.
Anne voelt zich eenzaam in Rotterdam omdat de afstand van het ziekenhuis naar haar thuis zeer lang is en onhaalbaar om in één dag te doen tijdens haar 3-wekelijkse vrije dag. Ze weet het vol te houden dankzij haar vriendschap met mede pleegzuster in wording Rosalie. Rosalie komt uit een doktersgezin, maar in die tijd mogen er geen vrouwen, dokters worden daarom kon ze enkel pleegzuster worden. Ze vind het zeer jammer dat ze haar vader en broer niet kan volgen. Gelukkig heeft ze haar broer, chirurg Coert aan haar zijde in het Rotterdamse ziekenhuis.
Deze drie personages zullen van alles in het verhaal meemaken. Dit zal hun band sterker maken, want de obstakels zijn niet altijd even fijn. Het voornaamste is dat ze elkaar hebben en elkaar steunen in moeilijke tijden.
Ik vond dit verhaal zeer leerrijk om te lezen. Ik ontdek graag via verhalen hoe het vroeger ging in het leven van mensen. De geschiedenislessen op school waren saai vroeger, maar de verhalen dat ik nu lees over vroeger zijn een oogopener. Hier leer ik telkens veel uit.
De schrijfstijl vond ik af en toe ‘langdradig’, maar dat nam niet weg dat ik bleef lezen om de ontwikkelingen verder te ontdekken.
Chapeau aan alle dames die de stap zetten om dit leven te gaan leiden. Is verre van simpel. Niet ieder meisje dat deelneemt gaat slagen. Het is een totale aanpassing van leven, ze moeten alles in het oog hebben, ook moeten ze zeer hard werken en vooral hun mannetje staan. De vele dokters die er werken zijn ook niet altijd even menselijk ingesteld wat het niet makkelijker op maakt. Gelukkig is Coert één van de weinige dokters die menslievend en innovatief is.
In die tijd ging het niet gemakkelijk om zaken te innoveren. Dit ging over handelingen, theorie over ziektes, structurele aanpassingen, enz. Het zeggen wat er moest gebeuren om te verbeteren was één iets, maar het uitvoeren was iets totaal anders. Alles ging zeer langzaam. De durf om dingen aan te passen was er ook bij vele hoge koppen niet van toepassing omdat ze 'bang' waren. De onwetendheid kwam te veel voorop te staan.
De evoluties bij verschillende personages is fijn om mee te maken en ze groeien enorm. Ze worden sterker, moediger over hun mening en vooral ze blijven zichzelf en niets zal hen tegenhouden dat te doen.
Ik kan concluderen dat ik dit boek vooral leerrijk vond en veel respect heb voor het personeel toen.
Het verhaal gaat over de Middelburgse Anne van Heijnoordt die deelneemt aan de eerste verpleegstersopleiding in 1891 aan het Coolsingelziekenhuis in Rotterdam. Deze opleiding voor meisjes uit de goede en hoge stand bestaat voornamelijk uit zwaar intensief en praktisch werk. Het is een hard, zwaar, pijnlijk leven, maar de meisjes die de opleiding weten af te maken, doen dat vanuit hun idealen. De meeste meisjes die meedoen zijn moedig, lief en doorzetters.
Anne voelt zich eenzaam in Rotterdam omdat de afstand van het ziekenhuis naar haar thuis zeer lang is en onhaalbaar om in één dag te doen tijdens haar 3-wekelijkse vrije dag. Ze weet het vol te houden dankzij haar vriendschap met mede pleegzuster in wording Rosalie. Rosalie komt uit een doktersgezin, maar in die tijd mogen er geen vrouwen, dokters worden daarom kon ze enkel pleegzuster worden. Ze vind het zeer jammer dat ze haar vader en broer niet kan volgen. Gelukkig heeft ze haar broer, chirurg Coert aan haar zijde in het Rotterdamse ziekenhuis.
Deze drie personages zullen van alles in het verhaal meemaken. Dit zal hun band sterker maken, want de obstakels zijn niet altijd even fijn. Het voornaamste is dat ze elkaar hebben en elkaar steunen in moeilijke tijden.
Ik vond dit verhaal zeer leerrijk om te lezen. Ik ontdek graag via verhalen hoe het vroeger ging in het leven van mensen. De geschiedenislessen op school waren saai vroeger, maar de verhalen dat ik nu lees over vroeger zijn een oogopener. Hier leer ik telkens veel uit.
De schrijfstijl vond ik af en toe ‘langdradig’, maar dat nam niet weg dat ik bleef lezen om de ontwikkelingen verder te ontdekken.
Chapeau aan alle dames die de stap zetten om dit leven te gaan leiden. Is verre van simpel. Niet ieder meisje dat deelneemt gaat slagen. Het is een totale aanpassing van leven, ze moeten alles in het oog hebben, ook moeten ze zeer hard werken en vooral hun mannetje staan. De vele dokters die er werken zijn ook niet altijd even menselijk ingesteld wat het niet makkelijker op maakt. Gelukkig is Coert één van de weinige dokters die menslievend en innovatief is.
In die tijd ging het niet gemakkelijk om zaken te innoveren. Dit ging over handelingen, theorie over ziektes, structurele aanpassingen, enz. Het zeggen wat er moest gebeuren om te verbeteren was één iets, maar het uitvoeren was iets totaal anders. Alles ging zeer langzaam. De durf om dingen aan te passen was er ook bij vele hoge koppen niet van toepassing omdat ze 'bang' waren. De onwetendheid kwam te veel voorop te staan.
De evoluties bij verschillende personages is fijn om mee te maken en ze groeien enorm. Ze worden sterker, moediger over hun mening en vooral ze blijven zichzelf en niets zal hen tegenhouden dat te doen.
Ik kan concluderen dat ik dit boek vooral leerrijk vond en veel respect heb voor het personeel toen.
1
Reageer op deze recensie