Een band voor altijd.

Voor altijd mijn dochter is de eerste roman die ik lees van Rachel Hore.

Het verhaal speelt zich af in de eerste wereldoorlog. Alice Chopman werkt vrijwillig als verpleegster in Frankrijk. Tijdens haar verlof ontmoet ze Jack. Ze worden stapelverliefd. Alice blijft alleen en is zwanger achtergebleven. Ze wordt verplicht om na de geboorte van haar dochter haar af te staan ter adoptie. Alice rouwt en vecht voor haar vrouw zijn en dat van andere vrouwen. De baby wordt door Edith en Philip geadopteerd. Ze groeit op maar tijdens het ouder wordt voelt Irene gemis. Ze mist iets in haar leven, liefde. Stap per stap komt Irene meer te weten over haar verleden.

In het begin had ik moeite om in het verhaal in te komen. De hoofdstukken verwisselen veel van perspectieven, wat niet altijd simpel is om te volgen.

Het is hartverscheurend om te lezen wat Irene meegemaakt heeft, net als Alice en andere vrouwen. Het heeft me diep geraakt.

Ten tijde oorlog en erna, worden vrouwen gezien als huisvrouw. Ze moeten thuisblijven en kinderen baren. Als je dit anders wil, dan heb je het niet simpel als vrouw. Mannen mogen alles en doen alles wat ze willen. De gelijkheid is ver te zoeken.

Geleidelijk aan vinden vrouwen hun plek, maar ze komen obstakels tegen en moeten 'vechten' voor hun plekje.

Er komen diverse onderwerpen naar voren in het boek die emotioneel zijn. Enkele voorbeelden zijn: adoptie, eenzaamheid, doorzetten, mannetje staan, rouwen, …

Ik vind het mooi hoe puur Irene en Alice naar voren komen in het verhaal. Ze leven elk hun leven en zoeken uit wat er ontbreekt en proberen dit op te vullen.

Daarnaast is steun hebben of krijgen een belangrijke in dit verhaal.

Ik kan concluderen dat dit boek van Rachel Hore een aanrader is! Het staat in het teken van vrouwen die moed en doorzetting nodig hebben om te geraken waar ze willen geraken. Respect voor de vrouwen toen! Maar ook dat je alleen niet alles kan. Er moet steun zijn.