Hebban recensie
Top of the world
Michael Connelly is één van die schrijvers die in binnen en buitenland beschouwd wordt als een absolute topper op het gebied van de misdaadliteratuur. Weinigen weten, al rondschuimend in de goten van de maatschappij, de realiteit zo beeldend aan het papier toe te vertrouwen als Connelly. De verschijning van elk nieuw boek van zijn hand is dan ook een klein feest waar verwachtingsvol naar uitgekeken wordt. Dat nieuwe boek in Nederland is Blind vertrouwen.
Hoofdpersoon Harry Bosch, afdeling moordzaken in L.A., heeft de cold cases uit de vorige boeken voorlopig in de ijskast gezet. Nieuwe, brandende, zaken vragen zijn aandacht. In Blind vertrouwen wordt hij door zijn superieuren naar Mulholland Drive gedirigeerd. Daar treft hij het lijk aan van doctor Stanley Kent, een man die bij zijn leven toegang had tot alle gesloten laboratoriakluizen van de ziekenhuizen in Los Angeles, waar radioactieve stoffen in worden bewaard. Vanwege de nationale veiligheid die in het geding is, bemoeit de FBI zich met de zaak. Bosch wordt geconfronteerd met zijn voormalige geliefde, FBI-agente Rachel Walling, met wie hij slechts met grote moeite kan samenwerken aan de zaak. Toch is samenwerking vereist, want terroristische aanslagen lijken een kwestie van tijd.
In Blind vertrouwen toont Connelly aan de tijdgeest nauwlettend te observeren. Soepel past hij de problematiek van alledag in in zijn misdaadromans. En momenteel is die problematiek uiteraard de angst voor terroristische aanslagen die het Amerikaanse volk in een wurggreep houdt. Maar Connelly zou geen Connelly heten als hij niet een paar verrassende wendingen in petto zou hebben, die de lezer volledig op het verkeerde been zetten.
Ook in Blind vertrouwen staat het plot als een huis, wordt op een scherpzinnige manier gespeeld met menselijke emoties en verhoudingen en wordt de moeizame werkverhouding tussen FBI en andere opsporingsbevoegde overheidsinstanties aan de kaak gesteld. Subtiel is het niet, maar duidelijk wel. Connelly weet waar hij over praat en hij weigert zich in te houden.
In korte begrijpelijke zinnen ontrolt het verhaal zich. Als een topmusicus met een geniaal gevoel voor ritme bouwt Connelly de spanning op. Ongeëvenaard in zijn timing. Onderhuidse spanningen die voortkomen uit verborgen gevoelens van liefde of verzwegen problemen worden afgewisseld met snelle acties die de vaart van het verhaal opvoeren. Een boek van Connelly kan je onmogelijk wegleggen. Er is een hogere macht die je tot doorlezen dwingt. Die hogere macht is Connelly. Dit keer: iets te kort van stof wellicht (219 blz.) maar toch: de beste crimewriter ter wereld.
Hoofdpersoon Harry Bosch, afdeling moordzaken in L.A., heeft de cold cases uit de vorige boeken voorlopig in de ijskast gezet. Nieuwe, brandende, zaken vragen zijn aandacht. In Blind vertrouwen wordt hij door zijn superieuren naar Mulholland Drive gedirigeerd. Daar treft hij het lijk aan van doctor Stanley Kent, een man die bij zijn leven toegang had tot alle gesloten laboratoriakluizen van de ziekenhuizen in Los Angeles, waar radioactieve stoffen in worden bewaard. Vanwege de nationale veiligheid die in het geding is, bemoeit de FBI zich met de zaak. Bosch wordt geconfronteerd met zijn voormalige geliefde, FBI-agente Rachel Walling, met wie hij slechts met grote moeite kan samenwerken aan de zaak. Toch is samenwerking vereist, want terroristische aanslagen lijken een kwestie van tijd.
In Blind vertrouwen toont Connelly aan de tijdgeest nauwlettend te observeren. Soepel past hij de problematiek van alledag in in zijn misdaadromans. En momenteel is die problematiek uiteraard de angst voor terroristische aanslagen die het Amerikaanse volk in een wurggreep houdt. Maar Connelly zou geen Connelly heten als hij niet een paar verrassende wendingen in petto zou hebben, die de lezer volledig op het verkeerde been zetten.
Ook in Blind vertrouwen staat het plot als een huis, wordt op een scherpzinnige manier gespeeld met menselijke emoties en verhoudingen en wordt de moeizame werkverhouding tussen FBI en andere opsporingsbevoegde overheidsinstanties aan de kaak gesteld. Subtiel is het niet, maar duidelijk wel. Connelly weet waar hij over praat en hij weigert zich in te houden.
In korte begrijpelijke zinnen ontrolt het verhaal zich. Als een topmusicus met een geniaal gevoel voor ritme bouwt Connelly de spanning op. Ongeëvenaard in zijn timing. Onderhuidse spanningen die voortkomen uit verborgen gevoelens van liefde of verzwegen problemen worden afgewisseld met snelle acties die de vaart van het verhaal opvoeren. Een boek van Connelly kan je onmogelijk wegleggen. Er is een hogere macht die je tot doorlezen dwingt. Die hogere macht is Connelly. Dit keer: iets te kort van stof wellicht (219 blz.) maar toch: de beste crimewriter ter wereld.
1
Reageer op deze recensie