Zwaktebod van een goed schrijver

Dat Simon de Waal spannende verhalen kan schrijven, heeft hij bewezen met zijn indrukwekkende reeks scenario’s voor tv en film, met Cop vs Killer en met de sfeervolle. Van Ledden Hulsebosch-reeks die hij samen met co-auteur Dick van den Heuvel maakt. Maar dat elke schrijver zo goed is als zijn laatste boek bewijst hij, helaas in negatieve zin, met zijn gereviseerde editie van Boks & de lege kamer.
Het verhaal is op zich niet onaardig. Een Amerikaanse toeriste die in een obscuur hotel logeert, treft ’s nachts op haar verdieping een lege kamer aan die van onder tot boven met bloed is besmeurd. De gewaarschuwde rechercheur Boks staat voor een raadsel. Waar is het lijk gebleven en wie is de dader? Niemand lijkt iets te weten. Het enige dat Boks ontdekt is dat de kamer regelmatig door oude mannen met hun maîtresses wordt bezocht en dat het ’s nachts een komen en gaan is van ongure types. Een moeilijke zaak voor Boks.
Simon de Waal is in Boks & de lege kamer niet op zijn best. Het karakter van hoofdpersoon Boks is opgebouwd uit clichés en gimmicks. Boks is als rechercheur werkzaam aan bureau Lijnbaansgracht. Hij is een dwarse eenling die de regels aan zijn laars lapt en die het liefst alleen opereert. Dankzij een erfenis kan Boks beschikken over een aantal kostbare oldtimers (waaronder een klassieke Mercedes 300 D) en een groot pand aan de Prinsengracht. Hier woont hij in een piepkleine kamer. Omdat Boks een slaapprobleem heeft ziet hij er altijd warrig en wazig uit. Maar moe of niet, zijn geest is altijd scherp.
Boks & de lege kamer heeft veel weg van een summier uitgewerkt tv-scenario. Het verhaal speelt zich af in kleurrijk Amsterdam, maar de stad komt geen seconde tot leven. De Waal maakt meer gebruik van sfeeraanduiding, dan dat hij op beeldende wijze de sfeer beschrijft. De zinnen en dialogen zijn extreem kort, bijna staccato. Daarbij is De Waal hoogst onzorgvuldig in zijn taalgebruik. Zinsconstructies kloppen soms niet en bijwoorden en beeldspraak worden regelmatig verkeerd gebruikt. Originele observaties of overpeinzingen ontbreken. Hier en daar rammelt de logica. Zo wil Boks niet dat zijn collega’s weten dat hij in een duur huis woont. Toch neemt hij de dochter van een collega in huis. Hoezo geheimhouding?.
Het verhaal sleept zich voort om pas ver voorbij de helft iets aan spanning te winnen. Het slot is afgeraffeld en weinig geloofwaardig. Er zijn ook goede momenten in Boks en de lege kamer maar ze zijn te spaarzaam om het boek te redden.
De 2006-edititie van Boks & de lege kamer is volgens het colofon een gereviseerde editie. De revisie is duidelijk niet grondig genoeg geweest. Maar goed, iedereen heeft recht op een zwak moment. De Waal kan goed schrijven, dus volgende keer beter.