Rituele tienermoorden in horrorsetting
Ze zijn niet uniek, de misdaadromans waarbij de hoofdpersonen na vele jaren terugkeren naar hun geboortedorp waar zij ooit een traumatische ervaring hebben beleefd. De uniciteit, de verrassing en de spanning hangen dus geheel af van de uitwerking van dit gegeven. De Engelse misdaadauteur Alex North heeft in zijn nieuwste boek De Schaduwvriend een poging in die richting gedaan. Daarbij borduurt hij lichtjes voort op zijn eerste thriller De Fluisterman, een moderne versie van De rattenvanger van Hamelen, waarbij het lokken van kinderen uitmondde in kindermoord.
De Schaduwvriend draait om het leven van universitair medewerker Paul Thomas die na 25 jaar terugkeert naar zijn geboortedorp Grinten om zijn demente moeder bij te staan in haar laatste levensuren. Een overwinning op zichzelf omdat Paul zich had voorgenomen nooit terug te gaan naar de plaats waar zijn vrienden Charlie Crabtree en Billy Roberts een klasgenoot van hem met messen hebben afgeslacht. De moord is een uitvloeisel van de droomcultus die Charlie in het leven heeft geroepen. Hij maakt zijn vrienden wijs dat ze na het plegen van een moord uit de echte wereld zullen verdwijnen om daarna voor altijd -oppermachtig- door te leven in het land der dromen. Het ultieme doel is dat droom en werkelijkheid elkaar onontwarbaar zullen omarmen. Een gegeven dat Alex North zo kunstig in zijn verhaal verwerkt dat ook de lezer nauwelijks meer weet waar de werkelijkheid begint en de droom eindigt.
Terwijl Paul in het oude huis van zijn moeder verblijft, krijgt hij het gevoel dat hij wordt achtervolgd. Er wordt 's nachts op zijn deur geklopt. Zijn voordeur wordt besmeurd met bloed en hij ziet in de verte een geheimzinnige verschijning. Zou het Charlie kunnen zijn die na de moord spoorloos is verdwenen? Zijn gedachten slaan steeds meer op hol en waan en realiteit zijn nauwelijks meer te onderscheiden.
Op hetzelfde moment wordt rechercheur Amanda Beck in een andere stad geconfronteerd met de brute moord op tiener Michael Price die door zijn vrienden Robbie Foster en Hick is vermoord. Rechercheur Amanda ziet duidelijk het verband met de slachtpartij door Charlie Crabtree, 25 jaar eerder. Ze gaat naar Grinten om met zijn voormalige vriend Paul Thomas te praten. Zowel Paul als Amanda proberen uit te zoeken waar de verdwenen Charlie is.
Alex North heeft zijn personage Charlie duidelijk geïnspireerd op de beruchte Amerikaanse sekteleider Charles (Charlie) Manson die met zijn profetische retoriek in 1969 zijn discipelen aanzette tot het afslachten van mensen (onder wie de actrice Sharon Tate) met een ongekend aantal messteken. Zijn volgelingen waren, net als die van het romanpersonage Charlie Crabtree, kwetsbare en beïnvloedbare jonge mensen, die moeiteloos de gedicteerde slachtpartijen uitvoerden.
Alex North heeft de lugubere gegevens van zijn inspiratiebron naadloos ingevoegd in zijn verhaal dat van begin tot eind de horrorachtige sfeer van Stephen King uitademt. Een schrijver die ook door de romanpersonages Paul en Jenny bewonderd wordt. En dat betekent: angstaanjagende momenten, raadselachtige gebeurtenissen, sinistere groepsmanipulatie, permanente sfeer van onbehagen, occulte connecties en rituele moorden, resulterend in een adembenemende spanning.
Een klein probleem is dat alle personages meer informatie hebben dan de lezer, zodat meedenken gedoemd is te mislukken. Daar komt bij dat van een aantal personages regelmatig onduidelijk is of ze in hun droomwereld leven of in de werkelijkheid. Dat maakt het lezen vaak tot een surrealistische ervaring. Alle vormen van logica vervallen.
Maar ondanks de bezwaren en het ietwat kunstmatige slot, is De Schaduwvriend een huiveringwekkend spannende misdaadroman. Boeiend geschreven, knap opgebouwd, continu cliffhangers, sinistere natuurbeschrijvingen en een karakterologisch goed uitgediepte hoofdpersoon.
De Schaduwvriend is geen Rembrandt, maar een Picasso waarbij alle vervreemdende en duistere elementen toch een uiterst boeiend beeld opleveren dat je keer op keer kunt bewonderen. Perfect in zijn onvolmaakte realiteit.
Reageer op deze recensie