Een langgerekte nachtmerrie

Hij is directeur van een radiostation, de zwarte zwaan in een familie van leraren en neurologen. Toch heeft Sebastian Fitzek van zijn familie het nodige meegekregen: een grote interesse in de psyche van de mens en de behoefte daarover te verhalen. Het resultaat van die innerlijke drang is te lezen in zijn zenuwslopende debuutthriller De therapie.
Psychiater Victor Larenz maakt zich grote zorgen om zijn 12-jarige dochter Josy. Zij heeft continu koorts, krampaanvallen en neusbloedingen. Samen gaan ze naar de dokter. Maar als het spreekuur voorbij is en Larenz met zijn dochter naar huis wil, blijkt zij spoorloos verdwenen. Het raadsel wordt nog groter als alle aanwezigen verklaren Josy zelfs nooit gezien te hebben. Als Josy nooit meer boven water komt, trekt Larenz zich gek van verdriet terug op een eiland. Daar wordt hij benaderd door de mooie maar schizofrene schrijfster Anna Spiegel die bij Larenz in therapie wil. Tijdens de sessies vertelt zij op plastische wijze een verhaal over een verdwenen meisje dat gevangen zit in een blokhut in een bos. Voor haar versluierde geestesoog ziet zij overal bloed. Larenz denkt grote overeenkomsten te zien met het verhaal van zijn dochtertje. Hoewel hij gewaarschuwd wordt voor Anna, die gevaarlijk zou zijn, blijft Larenz hopen dat zij hem informatie zal kunnen geven over Josy. Realiteit of waandenkbeeld?
Het motto van De therapie is “Tussen vermoeden en weten liggen het leven en de dood.”
Een treffend motto want de wurgende onzekerheid over het lot van zijn dochtertje Josy brengen doctor Larenz op de rand van de waanzin. Een gemoedstoestand die wordt gevoed door de verhalen van de schizofrene patiënte Anna die de doctor meesleurt in de vrije val van haar depressies. Toch geeft zij hem ongewild hoop. Fitzek beschrijft het proces van de therapeutische sessies en de nasleep ervan met zo’n verve dat om bepaalde momenten niet meer te onderscheiden is wie normaal is en wie niet. Wat is fantasie, wat is leugen en wat is werkelijkheid?. Wie is de doctor, wie de patiënt? Elke pagina zet de lezer opnieuw op het verkeerde been. Wie niet schizofreen is, wordt het wel.
De personages zijn met diep doorleefd inzicht geschilderd. Het rouwproces van doctor Larenz dat ruw onderbroken wordt door nieuwe hoop, weer afkalft, opnieuw voeding krijgt, maakt dat de lezer smacht naar enig licht in de duisternis voor de arme man. We leren zijn verleden kennen en dat van Anna en opnieuw moeten wij lezers ons oriënteren. Want is Anna echt een levensgevaarlijke, maniakale sadiste? Voor de zoveelste maal moeten we nieuw houvast proberen te vinden, want helemaal niets is wat het lijkt te zijn. Dat is de kern van De therapie. Er wordt ons een wereld voorgeschoteld van schijnen, lijken en zou moeten blijken. Alles lijkt, maar niets IS.
De therapie is een langgerekte nachtmerrie, een boze droom vol eenzaamheid en halfdode hoop. Het is pure horror, een geestelijke kwelling met hallucinerende gebeurtenissen die de personages volkomen ontregelen. Fitzek gebruikt kwistig de symptomen van meervoudige waanvoorstellingen en het Munchhausen-syndroom om zijn personages en zijn lezers te misleiden. Het resultaat is een waanzinnig goede psychologische thriller die lang in het geheugen blijft hangen. Met een vlijmscherpe plot en spanningsboog. Vol onverwachte wendingen en nieuwe mysteries. Een emotionele uitputtingsslag. Heel, heel erg mooi!