Intrigerend drama in land van Casanova

Italië, het warme zonovergoten land van pizza, flora, aqua, chianti en Toscane. De Engelse schrijver Mark Mills woonde er drie jaar en verloor zijn hart aan het land. Geen wonder dat hij zijn tweede literaire thriller, De Toscaanse tuin, situeert in een omgeving waar hij zulke mooie herinneringen aan bewaart.

We gaan terug in de tijd. Het is 1958 als Adam Strickland, student kunstgeschiedenis aan de universiteit van Cambridge van zijn professor de opdracht krijgt om een werkstuk te maken over een beroemde zestiende-eeuwse tuin in Toscane. Het onderzoek wordt mogelijk gemaakt doordat de professor een goede vriend is van de eigenaresse van de villa, signora Docci. Wanneer Adam in Toscane neerstrijkt en de tuin vol beelden en prieeltjes bestudeert, komt hij tot de conclusie dat Flora, de vrouw die in de grillige tuin begraven ligt, eeuwen geleden waarschijnlijk door haar man, de rijke landeigenaar Signor Docci, vermoord is. Ook wordt hij geconfronteerd met het feit dat de bovenste verdieping van de villa door niemand betreden mag worden. Hier is ooit tijdens de tweede wereldoorlog de oudste zoon doodgeschoten door de nazi’s. Wordt gezegd, maar is het waar? De nieuwsgierige Adam heeft veel raadsels te ontsluieren.

Het verhaal speelt zich af op twee niveaus. Aan de ene kant is er het raadsel van de vermoorde vrouw in de tuin. Aan de andere kant is er het raadsel van de vermoorde zoon binnen in het huis. Twee verschillende eeuwen, twee verschillende ruimten. Raadsels bevroren in tijd. Beetje bij beetje ontdekt Adam het verband tussen verleden en heden, waarbij hij groot voordeel heeft van zijn kennis van de cultuurgeschiedenis, mythologie en Dante’s Goddelijke Komedie. Kennis die hij mag gebruiken en ventileren namens schrijver Mark Mills die toevallig ook kunstgeschiedenis heeft gestudeerd.

Mills geniet duidelijk van het schrijven over het land en de cultuur die hij kent. Het resultaat is een bijzonder sfeervol boek waarin de couleur locale de pagina’s van het boek in een gloedvolle Italiaanse zomerzon zet. Slechts getemperd door de sinistere sfeer die er in de donkere tuin hangt. Hoofdpersoon Adam waart er rond als een mannelijke Miss Marples: naïef, goedwillend en uit de toon vallend. Hij is het symbool van onschuld die te maken krijgt met duistere familiegeheimen. Want dat laatste is waar het boek om draait: familiegeheimen. De spanning in het boek moet worden ontleend aan de ontsluiering van oude zaken die door iedereen letterlijk en figuurlijk begraven zijn en die men voorgoed wil vergeten.

Uiteraard wordt Adam verliefd. Hoe kan het anders in het land van Dante en Casanova waar passie haast belangrijker wordt geacht dan eten en drinken. Zijn liefde gaat uit naar Antonella, de kleindochter van Signora Docci. Het is een romantisch intermezzo waardoor opnieuw het karakter van een familieroman wordt benadrukt, met de oude signora Docci als nietsontziende ‘puppetmaster’. Zij is degene die intrigeert, manipuleert en iedereen naar haar hand zet. Een boeiend personage dat er ondanks al haar intriges niet in slaagt de spanning constant op niveau te houden.

De Toscaanse tuin is een sfeervol en lyrisch drama. De lezer krijgt bij het lezen van het boek gratis een cultureel ritje door het museum Toscane, met Mark Mills als gids. Mysteries en familieproblemen te over. Thrillerelementen lijken verstopt in de geheimzinnige tuin. Onontdekt. Mark Mills heeft er ook niet naar gezocht. Zijn enige intentie was het schrijven van een mooi en intrigerend boek. In die opzet is hij volledig geslaagd. Fraai verwoord, mooi opgezet literair drama.