Corrupte politiek in wurggreep bedrijfsleven

In Zweden is Håkan Östlundh een beroemdheid. In Nederland een bekende onbekende. Iemand die bovenmatig goede thrillers schrijft die door een relatief beperkte groep lezers zijn ontdekt. Zijn grootste bekendheid verwierf hij met zeven boeken rond Fredrik Broman, inspecteur van politie in Visby, op het Zweedse eiland Gotland. Na publicatie van het laatste deel in de reeks, Mannen zonder gezicht (2014), werd het in Nederland even stil rond Håkan Östlundh.  Maar gelukkig is hij er weer, bij een nieuwe uitgever en met het eerste deel uit een nieuwe reeks De winter van de profeet.

Het verhaal draait rond de jonge Elias, 24 jaar oud en bijgenaamd ‘de profeet’, die te horen krijgt dat hij een hersentumor heeft. Tot overmaat van ramp wordt hem meegedeeld dat zijn vader, Anders Kranz, tijdens een diplomatieke missie in Sarajevo is omgekomen bij een bomexplosie in zijn hotel. Ylva, de baas en minnares van Anders, overleeft de aanslag. Zij smokkelt de aktetas met laptop van Anders mee naar Zweden. Daar ontdekt zij dat hij meer geheimen had dan zij vermoedde. Zijn werkkamer in Stockholm is door onbekenden leeggehaald en vlak voor zijn dood in Bosnië had hij een ontmoeting met een mysterieuze onbekende.

Elias en Ylva slaan de handen ineen. Samen proberen zij de dood van Anders te ontrafelen. Maar al snel stuiten zij op een muur van onwil, tegenwerking, misleiding en corruptie. Er vallen tal van doden en Elias en Ylva moeten alles op alles zetten om zelf niet vermoord te worden. Het is een paranoïde situatie waarbij helemaal niemand te vertrouwen is. Zij zijn een prooi voor steenrijke onbekenden voor wie moord geen enkel probleem is. Maar Elias en Ylva vechten door, achtervolgd in Brussel, Sarajevo, Stockholm en Grissleham.

De winter van de profeet is sfeervol van begin tot eind. De constant neervallende sneeuw, de ijzige koude; ze benadrukken de wanhoop waar de hoofdrolspelers aan ten prooi vallen. Ze zitten verstrikt in een wirwar van gebeurtenissen en ware en onware beweringen. Zelfs op onderduikadressen leven zij in angst voor de onbekende bedreigingen die hen van alle kanten omringen.

Östlundh heeft in De winter van de profeet een bijzonder ingewikkeld plot gecomponeerd. De belangen van het Ministerie van Buitenlandse Zaken, het SIDA (de Zweedse instantie voor ontwikkelingssamenwerking), de politie, het bedrijfsleven en de Franse overheid lopen dwars door elkaar. Interne strijd en corruptie binnen deze organisaties – die geen van allen terugdeinzen voor chantage – zorgen voor extra verdeeldheid en onduidelijkheid.

Östlundh heeft een spannende aanzet gegeven voor een nieuwe reeks thrillers waarbij, zoals in meer van zijn boeken, politiek en bedrijfsleven elkaar in een wurggreep houden. De aansprekende karakters worden goed uitgediept en de achtervolgingswaanzin wordt sterk opgebouwd. Het enige bezwaar is dat Östlundh de neiging heeft om dingen ingewikkeld te zeggen daar waar het gemakkelijk kan. Enige kennis van kronkelpaden, dwaalwegen en doodlopende wegen strekt dan ook tot aanbeveling.