Toppunt van escapisme

Het intro van De zwarte orde, het nieuwste boek van James Rollins, begint meteen heftig. Tijdens de tweede wereldoorlog bombarderen de Russen Breslau, waar zich een geheim laboratorium van de Duitsers bevindt. De Nazi’s executeren ter plekke alle medewerkers die weet hebben van de experimentele proeven in het laboratorium. Enkele Nazi’s ontsnappen met geheimzinnige kisten. De enige overlevende is een baby met een rode tatoeage van een rune onder zijn voet.

De toon is gezet voor dat wat critici een oerspannende thriller zullen noemen, maar dat door James Rollins standvastig van het etiket avonturenroman wordt voorzien. En daarin heeft hij gelijk. Na het intro switcht de camera naar Nepal waar doctor Lisa Cummings zich in een basiskamp op de Mount Everest bevindt om de fysiologische effecten van hoge druk op het menselijk lichaam te onderzoeken. Zij wordt met een helikopter opgehaald en naar een klooster gebracht waar een dodelijk virus de monniken bedreigt. Als zij daar aankomt, blijken vrijwel alle monniken afgeslacht te zijn door een wrede moordenaar. De helikopter wordt opgeblazen en Lisa en haar bodgenoot, de pelgrim Painter Crowe, worden gevangen genomen. Opnieuw zwenkt de camera, nu naar Denemarken waar commandant Grayson Pierce probeert te achterhalen wie er achter de levendige zwarte handel in historische documenten zit. Als het antiquariaat dat de unieke bijbel die ooit aan Darwin toebehoorde wordt opgeblazen, komt Pierce op het spoor van nietsontziende terroristen. Bovendien heeft Pierce de sleutel in handen om Lisa en Painter te redden.

De zwarte orde is een verhaal dat in vliegende vaart voortraast. De locaties wisselen per pagina, het aantal doden is ontelbaar en de heroïek van de hoofdrolspelers kent geen grenzen. James Rollins heeft een ingenieus plot bedacht met als vaste ingrediënten: geschiedenis, wetenschap en spiritualiteit. Zelf noemt hij het zijn vaste mix van: “murder, magic and mayhem”. Moord, magie en rotzooi, met daaraan toegevoegd een wereldbedreigend gevaar en een toefje wetenschap. Want Rollins mag dan gefocust zijn op vertelsnelheid, hij heeft ook een boodschap. In De zwarte orde is dat een korte introductie in de kwantummechanica. Leuk en leerzaam voor de jonge onderzoekers onder de lezers. Begrijpelijk voor iedereen.

Rollins is een actieschrijver pur sang. In zijn enorme behoefte om te entertainen, neemt hij het met de geloofwaardigheid niet zo nauw. Zijn hoofdpersonen zijn superhelden die op de meest onwaarschijnlijke manieren uit benarde en levensbedreigende situaties weten te ontvluchten. Maar het moet gezegd, het komt de vaart van het verhaal wel ten goede. Net als de korte hoofdstukken, het snel wisselende perspectief en het grote aantal cliffhangers. Om de vaart en de spanning te verhogen worden alles en iedereen opgeblazen: een helikopter, een antiquariaat en zelfs een heel klooster. James Rollins houdt van spektakel. De lezer is zijn ooggetuige.

Zoals het een goed avonturenroman betaamt, komen om de haverklap mooie dames in grote moeilijkheden. Gelukkig zijn de vaste leden van het SIGMA-team (Painter Crowe, Grayson Pierce, Monk, Kat) altijd ter plekke om de ‘ladies in distress’ naar veiliger havens te loodsen.
Gemakkelijk is dat niet, want de geheimzinnige tegenstander is een machtige en gevaarlijke schurk, in dit geval van het vrouwelijk geslacht. Heerlijk, superhelden tegen superboeven. De wereld van de comic, gegoten in de vorm van een dikke avonturenroman.

James Rollins behoort net als (wijlen) Robert Ludlum, Clive Cussler en Allan Folsom tot het zeldzame ras van echte vertellers. Mannen met een verhaal. Mannen naar wie je geboeid luistert. Mannen met boeken die je met rode oren leest. Echte mannen, echte avonturen. Het toppunt van escapisme. Onovertroffen in hun genre. Niet nadenken, maar lezen.