Hebban recensie
Dromen over beter leven
De omslag van Geboren verliezers, de nieuwste thriller van Elvin Post, is Venetiaans prachtig. Een in het donker geklede vrouw met vuurrode lippen en strak achterover gekamd haar met een zwart masker op. Achter de openingen van het masker twee schuin wegkijkende alerte ogen. Zij ziet zonder zelf gezien te worden. Zij is de opvallende gitariste uit de spannende, in kort donker zwart gehulde, damesband spelend op de achtergrond bij Brian Ferry. Geen hoofdrolspeelster, maar wel prominent aanwezig.
Een dergelijke onopvallend opvallende rol is in Geboren verliezers weggelegd voor mevrouw Summers, een bloedmooie chique vrouw die zonder het te weten het hoofd van de jonge tijdschriftenverkoper Romeo Easley op hol doet slaan en daarmee de loop der geschiedenis duchtig bepaalt. Het verhaal speelt zich af in New York, 6th Avenue Manhattan, waar de jonge Romeo werkt als verkoper van tweedehands tijdschriften. Na een uitzichtloze periode als kleine drugshandelaar in dienst van de steenharde drugsbaas Sean Withers is de zachtaardige Romeo op het rechte pad belandt. Zijn broer Russell daarentegen is snel groeiend in de hiërarchie van de drugshandel. Hij onderhoudt zijn mishandelde, alcoholische moeder en zijn broertje Romeo. Het tij neemt een keer als de paranoïde drugsbaron Sean Withers zich bedreigd voelt door de politie en door zijn naaste medewerkers. Als Russell steeds nauwer betrokken raakt bij de activiteiten van Sean en als de verliefde Romeo tot overmaat van ramp zijn droomvrouw probeert te benaderen, lopen alle zaken gloeiend uit de hand.
Elvin Post heeft in Geboren verliezers een toon gevonden die het midden houdt tussen onvergelijkbare grootheden als Kees de Jongen van Theo Thijssen (of diens volwassen Amerikaanse representant Walter Mitty), en Pulp Fiction van Tarentino. Aan de ene kant schetst hij in de gedaante van de zachtaardige Romeo een dromer die over onbereikbare vertes mijmert, een relatie met de steenrijke dame met wie hij geen woord gewisseld heeft maar wier goedbedoelde glimlach zijn wereld op zijn kop heeft gezet. Een verliefdheid op afstand, onbestaanbaar en eenzijdig. Aan de andere kant schetst Post een gewelddadige wereld waarin wantrouwen of een foute glimlach voldoende is om iemand te vermoorden, waarin de kleine criminelen die het hoofd boven water proberen te houden geen schijn van kans hebben. Temidden van een orgie van geweld en bloed, graven de hoofdrolspelers al ruziënd en discussierend over onbenulligheden, hun eigen graf. Want wie je ook neemt, de meest goedwillende bijfiguur of de meest kwaadaardige hoofdrolspeler, het zijn stuk voor stuk geboren verliezers. Het geestige is dat elke geboren verliezer zich op zijn beurt ook weer omringt met louter verliezers. De politie hoeft nauwelijks in te grijpen. Eigen onkunde en onmacht om te overleven zijn de criminelen noodlottig.
Geboren verliezers is een prachtige thriller. Gevoelig, humoristisch en met enorme vaart geschreven. Het inlevingsvermogen van Elvin Post in de psyche van de kleine man die hoopt op een beter leven, is onnavolgbaar. Hoop, paranoia en fatalisme worden moeiteloos omgebogen tot puur entertainment. Manhattan als decor is, evenals de kleurrijke karakters, filmisch en tastbaar. De dialogen zijn scherp en natuurlijk, de schrijfstijl is soepel en vloeiend, de spanningsboog van het verhaal vakkundig opgezet. Hier is een schrijver aan het woord van internationale allure. In Amerika zou men het wel weten: Elvin Post for President!
Een dergelijke onopvallend opvallende rol is in Geboren verliezers weggelegd voor mevrouw Summers, een bloedmooie chique vrouw die zonder het te weten het hoofd van de jonge tijdschriftenverkoper Romeo Easley op hol doet slaan en daarmee de loop der geschiedenis duchtig bepaalt. Het verhaal speelt zich af in New York, 6th Avenue Manhattan, waar de jonge Romeo werkt als verkoper van tweedehands tijdschriften. Na een uitzichtloze periode als kleine drugshandelaar in dienst van de steenharde drugsbaas Sean Withers is de zachtaardige Romeo op het rechte pad belandt. Zijn broer Russell daarentegen is snel groeiend in de hiërarchie van de drugshandel. Hij onderhoudt zijn mishandelde, alcoholische moeder en zijn broertje Romeo. Het tij neemt een keer als de paranoïde drugsbaron Sean Withers zich bedreigd voelt door de politie en door zijn naaste medewerkers. Als Russell steeds nauwer betrokken raakt bij de activiteiten van Sean en als de verliefde Romeo tot overmaat van ramp zijn droomvrouw probeert te benaderen, lopen alle zaken gloeiend uit de hand.
Elvin Post heeft in Geboren verliezers een toon gevonden die het midden houdt tussen onvergelijkbare grootheden als Kees de Jongen van Theo Thijssen (of diens volwassen Amerikaanse representant Walter Mitty), en Pulp Fiction van Tarentino. Aan de ene kant schetst hij in de gedaante van de zachtaardige Romeo een dromer die over onbereikbare vertes mijmert, een relatie met de steenrijke dame met wie hij geen woord gewisseld heeft maar wier goedbedoelde glimlach zijn wereld op zijn kop heeft gezet. Een verliefdheid op afstand, onbestaanbaar en eenzijdig. Aan de andere kant schetst Post een gewelddadige wereld waarin wantrouwen of een foute glimlach voldoende is om iemand te vermoorden, waarin de kleine criminelen die het hoofd boven water proberen te houden geen schijn van kans hebben. Temidden van een orgie van geweld en bloed, graven de hoofdrolspelers al ruziënd en discussierend over onbenulligheden, hun eigen graf. Want wie je ook neemt, de meest goedwillende bijfiguur of de meest kwaadaardige hoofdrolspeler, het zijn stuk voor stuk geboren verliezers. Het geestige is dat elke geboren verliezer zich op zijn beurt ook weer omringt met louter verliezers. De politie hoeft nauwelijks in te grijpen. Eigen onkunde en onmacht om te overleven zijn de criminelen noodlottig.
Geboren verliezers is een prachtige thriller. Gevoelig, humoristisch en met enorme vaart geschreven. Het inlevingsvermogen van Elvin Post in de psyche van de kleine man die hoopt op een beter leven, is onnavolgbaar. Hoop, paranoia en fatalisme worden moeiteloos omgebogen tot puur entertainment. Manhattan als decor is, evenals de kleurrijke karakters, filmisch en tastbaar. De dialogen zijn scherp en natuurlijk, de schrijfstijl is soepel en vloeiend, de spanningsboog van het verhaal vakkundig opgezet. Hier is een schrijver aan het woord van internationale allure. In Amerika zou men het wel weten: Elvin Post for President!
1
Reageer op deze recensie