Geen moordmysterie, maar wel ongelooflijk intrigerend

De misdaadromans van de Amerikaanse schrijfster Donna Leon zijn meer dan alleen lofzangen op de stad Venetië waar zij meer dan 25 jaar geleden neerstreek, verliefd op werd en nooit meer wegging. Het zijn met name maatschappijkritische romans waarin de vage grenslijnen tussen goed en kwaad begripvol worden beschreven. Door middel van speldenprikjes hekelt Leon in elk boek de corruptie en vriendendiensten die in Venetië meer als alom aanvaarde verschijnselen worden beschouwd dan als strafbare feiten. Ook in haar 22e boek, Het onbekende kind, loopt dit thema als een rode draad door het verhaal. Het oordeel van Donna Leon is echter mild. Zij leeft in een stad waar niemand zonder zonde is. Het is menselijk om vrienden of goede kennissen te bevoordelen ook al staat dat anders in de wet geschreven. Zelfs haar vaste hoofdpersoon, commissaris Brunetti, heeft daar begrip voor. En juist dat begrip, dat gevoel staat centraal in Het onbekende kind, waarin niet zozeer de misdaad, maar menselijke zwakheid aan de kaak wordt gesteld.

Tijdens een uitgebreide maaltijd met zijn vrouw Paola, zijn dochter Chiara en zijn zoon Raffi, hoort Brunetti dat de achterlijke, doofstomme man Davide, die als hulp in de stomerij werkte, overleden is. De man heeft overdadig veel pillen geslikt en men vermoedt zelfmoord. Guido Brunetti en zijn vrouw Paola schamen zich dood als ze beseffen dat ze nooit enig contact met de man hebben gezocht en hem min of meer als meubelstuk zagen. Zonder justitiële noodzaak, maar overmand door schaamtegevoel probeert Brunetti meer te weten te komen over de overleden man. Het onderzoek verloopt moeizaam omdat niemand enige informatie kan verschaffen en omdat Davide zelfs nergens in de geboorteregisters van de gemeente staat ingeschreven. Het is een mysterie. Ook Davides moeder kan geen opheldering verschaffen. Zij zegt dat Davide in Frankrijk is geboren, maar dat zijn geboorteakte is kwijtgeraakt. Vasthoudend zet Brunetti zijn onderzoek voort, waarbij hij eens te meer geconfronteerd wordt met de wreedheid en slechtheid van de mens.

Het onbekende kind  is voor de afwisseling geen boek waarin Brunetti een moord moet zien op te lossen. Het is een boek over goed en kwaad. Donna Leon zoekt steeds meer de grenzen op van de normale roman, waarin zij het leven en het werk van haar hoofdpersoon Guido Brunetti ten volle kan uitdiepen. Zij beschrijft zijn behoefte aan familiewaarden, zijn angst voor het moment dat zijn kinderen definitief de deur uitgaan, zijn hekel aan bureaucratie, zijn wantrouwen tegenover alle politici en de teloorgang van culturele belangstelling.

De serie misdaadromans met Guido Brunetti is uitgegroeid tot een verslavende feuilleton, waarin de hoofdpersonen langzaam ouder en wijzer worden. Dit alles tegen het sfeervolle decor van Venetië en doordrenkt met een diep doorvoelde menselijkheid. Het onbekende kind  is het voorlopige hoogtepunt. Geen moordmysterie, maar wel ongelooflijk intrigerend. De plot is ijzersterk, het aantal tussentijdse verrassingen is groot en de spanning wordt constant hoog gehouden. Een schrijnend, psychologisch drama. Adembenemend knap.