Rome ondergronds

De Engelse auteur David Hewson is behept met de gave om lezers zo enthousiast te maken voor de stad Rome dat zij ogenblikkelijk en desnoods te voet willen afreizen naar de klassieke metropool. Maar Hewson is dan ook zelf idolaat van de stad. Vanaf zijn debuutroman De Vaticaanse moorden schildert hij in kleur en geur de geneugten en de schoonheid van de stad, die hijzelf totaal vindt verschillen van de rest van Italië.
In zijn nieuwste boek Het zevende sacrament neemt Hewson de lezer opnieuw mee naar Rome, maar ditmaal naar een onbekend gebied, het ondergrondse Rome.
Het verhaal begint met een gebeurtenis uit het verleden. De zevenjarige Alessio Bramante wordt door zijn vader, een hoogleraar in de archeologie die een ondergrondse vondst van historische waarde heeft gedaan, meegenomen naar de catacomben onder Rome. Om onnaspeurlijke redenen laat zijn vader hem alleen achter. Het jochie wordt ontdekt door een aantal blowende studenten van de professor, maar wat zich daarna precies afspeelt? Het jochie is in ieder geval spoorloos verdwenen. De professor wordt als hoofdverdachte gevangen genomen. In zijn cel slaat hij één van zijn studenten dood die wellicht met de verdwijning van de kleine Alessio te maken had. Als de professor na jarenlange celstraf vrij komt, worden in hoog tempo alle vroegere studenten die Alessio in de ondergrondse gewelven ontmoet hebben, vermoord. Rechercheur Nic Costa en zijn team staan voor de vrijwel hopeloze taak om de waarheid te achterhalen, waarbij zij verstrikt raken in het web rondom de riten van de zeven sacramenten van Mithras.
Het zevende sacrament is een gecompliceerder verhaal dan we van Hewson gewend zijn. Hij werkt met veel perspectiefwisselingen terwijl hij ook middels veel flash backs het verleden aan het heden koppelt. Het komt de doorzichtigheid van het verhaal niet ten goede. Mede doordat Hewson in het begin een groot aantal studenten met naam en toenaam opvoert en tal van oude bekenden zonder nadere toelichting in zijn verhaal laat acteren, is er sprake van een geheugentest voor gevorderden. Gelukkig kristalliseert alles zich in de loop van het verhaal uit, zodat het na een pagina of zestig alsnog een aangenaam leesavontuur wordt.
Omdat Hewson in zijn vorige boeken de sfeer en de kleur van Rome zo beeldend wist te beschrijven, is het even slikken voor de lezer die dat nu weer verwacht. Hewson houdt zich in dit boek meer bezig met het signaleren dan met beschrijven. Pleinen en straten worden benoemd zonder veel toevoeging van sfeer. Daarentegen gaat hij wel helemaal los in de beschrijving van de ondergrondse spelonken, waarvan weinigen wisten dat ze bestonden. Hij weet de claustrofobische benauwdheid razend knap op de lezer over te brengen.
Daarnaast heeft Hewson een uiterst slim plot bedacht waarin elementen uit de klassieke oudheid een prominente rol spelen. Hij is een kenner van kunst en cultuur die niet schroomt om zijn lezers wat te leren en deze educatie te koppelen aan een ongemeen spannend verhaal. Omdat Hewson boven alles veel aandacht besteedt aan de karaktertekening van zijn Italiaanse speurders, is ook Het zevende sacrament weer een onvergetelijke mengeling van geschiedenis, religie, adembenemende spanning en een diep inzicht in de menselijke geest.
Het Rome van Hewson blijft boeien, ook ondergronds.