Familiedrama's en morele dilemma's

Harlan Coben behoort tot de absolute wereldtop op het gebied van de misdaadroman. Hij is een schrijver die de lezer keer op keer verrast met een subliem plot, een centraal thema dat aanleiding geeft tot discussie en een flink aantal ethische dilemma’s die dicht bij de belevingswereld van de lezer liggen. Lezen zonder meeleven is bij Coben geen optie.
Ook in Cobens laatste meesterwerkje Houvast is dat weer het geval.
Houvast begint met een gruwelijke scène waarin een man (Nash) en een vrouw (Pietra) een onbekende vrouw (Marianne) in een kroeg drogeren en in een busje ontvoeren. Nash gaat zich volledig te buiten en slaat Marianne op sadistische wijze dood. Waarom? Dat is nog onduidelijk, maar de aandacht van de lezer is getrokken. Vervolgens verplaatst de camera zich naar het huis van Tia en Mike Baye. Zij hebben zorgen. Hun zoon Adam is na de zelfmoord van zijn vriend Spencer verworden tot een afwezige, nauwelijks aanspreekbare tiener. Om te weten wat er in hun zoon omgaat en om hem te kunnen beschermen laten de bezorgde ouders spyware installeren op de computer van hun zoon. Zij vinden allerlei verontrustende e-mails op zijn p.c. Intussen vindt Betsy Hill, de moeder van de overleden Spencer, een foto die vlak voor de zelfmoord van haar zoon genomen is. Op de achtergrond staat Adam. Maar vragen stellen aan Adam is onmogelijk. Hij wordt vermist. Terwijl de verontruste ouders wanhopig proberen uit te vinden wat er gaande is met hun kideren, wordt de politie geconfronteerd met het lijk van Marianne en nog een tweede vrouw.
Als goed familiemens is Harlan Coben altijd geïnteresseerd in de banden die familieleden bijeenhouden of uit elkaar drijven. In Houvast voert hij een aantal middle class en upper class families op, die stuk voor stuk met de nodige problemen kampen. De ene familie heeft een zoon die naar feesten met drank en drugs gaat. Een andere familie heeft een kind dat zelfmoord heeft gepleegd. Weer een andere familie heeft een kind dat dood zal gaan als er geen nierdonor wordt gevonden. En nog een ander, gebroken gezin, heeft een dochter die op school gepest wordt vanwege haar gezichtsbeharing. Voeg daaraan toe doodgelopen huwelijken, overspel, een onwettige vader en gefrustreerde partners en de drama’s in Houvast tekenen zich af.
Centraal in Houvast staat echter het dilemma of je kinderen tegen elke prijs tegen zichzelf en de boze buitenwereld moet beschermen. Mag je zover gaan om hun privacy op grove wijze te schenden, ook al is het in hun eigen belang?. Het is een dilemma waar Coben zelf ook mee worstelt. Hij kaart alle voors en tegens aan zonder zelf het antwoord te geven. Al toont hij onverbloemd aan dat alle ouders voor hun kinderen liegen, bedriegen en in staat zijn te moorden om hun kroost tegen derden te beschermen. Naast de centrale problematiek roert Coben ook nog een ander belangrijk ethisch vraagstuk aan. Als een arts weet dat de (onwetende) vader van een doodziek kind geen donor kan zijn omdat hij de biologische vader niet is, moet en mag de arts de vader daarvan op de hoogte stellen? En of dat niet genoeg is laat Coben ook nog eens op overtuigende wijze zien hoe kleine gebeurtenissen of uitspraken de levens van mensen onherstelbaar kunnen beïnvloeden. Meestal in negatieve zin. Als klap op de vuurpijl poneert hij de vraag of sadisme een kwestie van aanleg is of dat elk mens onder bepaalde omstandigheden een moordend, verkrachtend en martelend monster kan worden.
Harlan Coben weeft in Houvast een ongelooflijke hoeveelheid problemen en verhaallijnen door elkaar. De interne en externe problemen van de families, de interne en externe problemen bij de politie, de raadselachtige en sadistische moorden. Het getuigt van een onnavolgbaar meesterschap dat Coben alle verhaallijnen op een heldere en geloofwaardige wijze ineen weet te vlechten. En dat niet alleen. Het aantal verrassende plotwendingen is niet te tellen, het aantal scherpe psychologische observaties evenmin.
Houvast is knap, knapper, knapst geschreven. Een thriller in de overtreffende trap. Hier wordt les gegeven in crimewrting. De lezer mag het ademloos aanschouwen. Het is een voorrecht.