Ongekend realisme

Minneapolis-Saint Paul is het dichtst bevolkte stedelijke gebied in de Amerikaanse staat Minnesota. Het bestaat uit 182 steden en gemeenten, gebouwd rond de rivieren de Mississippi, Minnesota en St.Croix. Vanwege de grote steden Minneapolis en Saint Paul wordt het gebied ook wel de Twin Cities genoemd. Tot grote vreugde van veel Amerikaanse lezers is het nu al 21 thrillers lang het vrij gedetailleerd beschreven jachtgebied van Lucas Davenport, hoofd van het Bureau Misdaadbestrijding van de politie van Minnesota. Een All American Hero die als beroemd ijshockeyspeler een fortuin vergaarde voordat hij zich aanmeldde bij de politie waar hij al snel uitgroeide tot “de invloedrijkste smeris van de staat”. Hij rijdt in een Porsche 911, is knap, rijk, een tikkeltje arrogant, maar steengoed in zijn werk. Vasthoudend ook, en dat komt hem in het nieuwste boek, Kille woede, goed van pas.

Misdaadauteur John Sandford heeft zijn verhaal opgesplitst in twee delen: een deel dat zich afspeelt in het verleden en een deel dat zich afspeelt in het heden. Aanleiding om terug te gaan in de tijd is de sloop van een huizencomplex in Minneapolis waarbij de lijken van twee in plastic gewikkelde meisjes worden gevonden. Als Lucas Davenport de lijkjes ziet, herkent hij ze ogenblikkelijk. Het zijn de zusjes Nancy en Marcy Jones die in 1985 als vermist werden opgegeven in de tijd dat Lucas nog straatagent was. Het was een zaak waar hij zich in vastbeet, maar waarin een zwerver, op aanwijzing van een geheimzinnige John Fell, als schuldige werd gezien. Toen de zwerver tijdens een achtervolging werd doodgeschoten, werd de vermissingzaak als gesloten beschouwd. Lucas Davenport heeft echter altijd spijt gehad dat hij niet meer tijd heeft gestoken in het achterhalen van de mysterieuze John Fell. Nu de lichamen van de meisjes gevonden zijn, besluit Davenport de moorden alsnog op te lossen. Temeer daar hij vermoedt dat er in de loop der jaren nog veel meer jonge meisjes zijn vermoord. Een gerechtvaardigde veronderstelling, zoals al snel blijkt.

John Sandford is niet alleen een van de meest gelezen misdaadauteurs ter wereld, vrijwel elk nieuw boek staat binnen de kortst mogelijke tijd op de eerste plaats in de bestsellerlijst van de New York Times, maar hij is ook een met een Pulitzer onderscheiden journalist. Kortom, de man kan schrijven. Dat bewijst hij in Kille woede  eens te meer. Het verhaal lijkt met een ongelooflijk gemak te zijn neergeschreven. Het alledaagse politiewerk, de ondervragingen, de dialogen, ze zijn van een ongekend realisme. Soepel aaneengeregen handelingen, overpeinzingen en gesprekken. Sandford heeft alles volledig onder controle. Zelfs als het onderzoek niet opschiet, behoudt het verhaal vaart en houdt hij moeiteloos de aandacht van de lezer. Hij laat de lezer volledig meedelen in de gedachtes van zijn hoofdpersoon. Geen verborgen laatjes of geheimzinnige achterafjes. Integendeel, de lezer loopt als het ware mee in politie-uniform, denkt mee, eet mee, lijdt mee.

Het aardige is dat we gedurende de eerste helft van het boek, die zich afspeelt in 1985, Lucas Davenport eindelijk beter leren kennen. De jeugdige, 23-jarige ambitieuze rokkenjager die na zijn succesvolle sportcarrière als straatagent begint, maar die vanwege zijn tomeloze ambitie om rechercheur te worden al snel hogerop klimt in de hiërarchie. Bovendien worden zijn maatjes en goede vrienden Del Capslock en Sloan geïntroduceerd en van achtergrond voorzien.

Gedurende de tweede helft, die zich afspeelt in het heden, zien we hoe Davenport last heeft van zijn verleden. Plotseling is het verhaal van karakter veranderd en hebben we te maken met een 'cold case' die vrijwel niemand wil heropenen. De spanning neemt toe omdat Sandford in het tweede deel van het boek de pedofiele moordenaar introduceert. We kijken ook vanuit zijn perspectief naar de ontwikkelingen. Vanaf dat moment wordt het een spannend kat-en-muisspel waarbij jager en prooi proberen elkaar te slim af te zijn. En wie zal triomferen, staat absoluut niet vast.

John Sandford is een belangrijk misdaadauteur die, net als andere Amerikaanse grootheden als Elmore Leonard, Michael Connelly en Carl Hiaasen, door te veel Nederlanders nog wordt ondergewaardeerd. Hij is een typisch Amerikaanse schrijver, die als geen ander weet hoe hij de Amerikaanse mentaliteit en handelwijze moet beschrijven en dat alles tegen een typisch Amerikaans decor. Een man die met een feilloze schrijftechniek spanning weet op te roepen en vast te houden. Een schrijver die weet wat plotten is, die zijn verhalen diepte meegeeft en die maakt dat lezers zouden willen dat ze honderdmaal sneller konden lezen, omdat ze de ontknoping willen kennen. Een schrijver die zijn inspanningen toont als ontspanning. The Washington Post schrijft dan ook terecht: 'John Sandford is at the top of his game'.