Uiterst persoonlijke thriller van Stephen King

Met angstaanjagende romans verwierf hij zich de eretitel The King of Horror. De onheilspellende krochten van zijn geest zijn onpeilbaar diep en gruwelijk. Sommige scènes uit zijn boeken lijken direct ontleend aan de hel. Toch heeft hij oneindig meer geschreven dan lugubere horrorverhalen: romans, novellen, filmscenario’s en non-fictie. Hij is bekroond en verguisd. Maar over Lisey’s verhaal, het laatste boek van Stephen King, is iedereen het eens: een uiterst persoonlijk meesterwerk.

Het verhaal draait om de weduwe Lisey, die twee jaar na de dood van haar man, de beroemde schrijver Scott Landon, besluit zijn werkkamers op te ruimen. Ze wordt daarbij geplaagd door allerlei herinneringen die qua intensiteit sterk van elkaar verschillen. Met name de aanslag op het leven van Scott, vlak nadat hij in Nashville de eerste spade in de grond zette op de plaats waar later een nieuwe Universiteitsbibliotheek moest verrijzen, wordt indringend in lange flash backs beschreven. Bladerend door de stapels manuscripten, notities en niet afgeschreven verhalen van Scott (“ begraven schatten, emotionele buit”), herinnert Lisey zich ook hun mooie momenten en het eigen vocabulaire dat zij samen bedachten. Scott is dood maar toch zo helder aanwezig dat Lisey meerdere malen denkt dat hij met haar praat. Maar Lisey stuit tevens op aanwijzingen die haar terugvoeren naar Scott’s traumatische jeugd waar zij weinig tot niets van afwist. Om Scott volledig te kunnen begrijpen en haar rouwproces te kunnen voltooien, volgt ze de aanwijzingen en maakt ze kennis met al zijn vroegere kwellingen. Daarnaast heeft ze de zorg voor haar labiele zuster die zichzelf regelmatig verminkt en wordt Lisey telefonisch bedreigd door een maniak die aankondigt haar te gaan martelen.

Lisey’s verhaal is uitzonderlijk knap van opbouw. King beschrijft de onrust, de verwarring, het verdriet van Lisey door middel van flash backs, herinneringen en gedachtekronkels, die op impressionistische wijze door elkaar flitsen. De (eigen) realiteit wordt vorm gegeven in de geest van de protagonist. Dat is ook het geval in Lisey’s verhaal waarin het leven van de overleden bestsellerschrijver Scott Landon tot leven komt in de gedachten van Lisey. Het is een ode aan de liefde en tevens een ode aan de nauwe verbondenheid die twee mensen tijdens hun leven kunnen opbouwen. Stephen King heeft in een interview eens gezegd: “Ik geloof niet zozeer in het huwelijk maar stellig in monogamie. Met iemand communiceren is ontzettend moeilijk. Een ander goed leren kennen, beschouw ik dan ook als een levenstaak. Je moet daar blijvend aan werken, die band versterken, tot je niet langer twee personen bent maar één. Lisey's verhaal probeert dat over te brengen. Het beschrijft geen affaires, geen scheidingen. Het beschrijft de lichte en donkere kant van de liefde. Het boek ís de relatie.”

Lisey’s verhaal is een boek met twee gezichten. Aan de ene kant is er die wonderbaarlijke intimiteit, die ontstellend gevoelige kant vol liefde en tederheid. Aan de andere kant is er een ijzingwekkend spannende kant, waarin Lisey gruwelijke confrontaties met het verleden moet aangaan om te kunnen overleven. Lisey ondervindt aan den lijve dat elk huwelijk licht en duisternis kent. Maar zelfs als er ogenschijnlijk niets gebeurt, geen uitgesproken licht of duisternis is, is er de constante dreiging van geweld dat elk ogenblik kan losbarsten.

Dat Stephen King voor een groot deel zijn eigen leven beschrijft in Lisey’s verhaal staat buiten kijf. Hij herhaalt thema’s uit zijn eigen non-fictie werk, zoals de bronnen van creativiteit, de lokroep van de waanzin en de geheime taal van de liefde. Maar, zo prachtig vorm gegeven, zo indringend, ontroerend en liefdevol dat Lisey’s verhaal zonder meer het magnum opus van Stephen King genoemd kan worden.