Huiveringwekkend en intrigerend

Stephen Edwin King (Portland, Maine, 21 september 1947) is een schrijver die het meest bekend is geworden door zijn horrorverhalen. Zijn verhalen gaan vaak over onopvallende karakters die worden overgeleverd aan toenemend beangstigende situaties. Zijn bekendste uitspraak is wel: ‘It’s the story, not he who tells it’. Wereldberoemde boeken zijn o.a. Carrie, The Shining, Sleepwalkers, Creepshow, Pet Sematary, Thinner, The Dark Tower en het pas herdrukte meesterwerkje Misery uit 1987. Overigens blijkt uit de biografie van King dat veel van de dingen die hij in zijn boeken gebruikt, aan de realiteit zijn ontleend. Misery is daar een voorbeeld van. Een roman dus met biografische trekjes.
In Misery krijgt de schrijver Paul Sheldon een auto-ongeluk waarbij zijn beide benen verbrijzeld raken. Annie Wilkes, een grote fan van Paul, is op weg naar huis als zij Paul in zijn, over de kop geslagen auto, aantreft. Zij neemt hem mee naar haar huis, geeft hem intraveneuze voeding en pijnstillers. Naarmate de tijd verstrijkt krijgt Paul meer en meer in de gaten dat hij eerstens afhankelijk is van Annie en ten tweede door haar gedwongen wordt dingen te doen die hij eigenlijk helemaal niet wil/kan doen. Dit alles komt uiteindelijk tot een bloedstollende climax.
Paul en Annie zijn de 2 personen om wie het in het boek Misery draait. Paul, de succesvolle schrijver van o.a. de ‘Misery’-serie, verhalen over een vrouw die uiteindelijk in het kraambed overlijdt. Hij gaat verder met het schrijven van een ander boek, blij eindelijk verlost te zijn van ‘Misery’. Zo blij dat hij, als hij zijn volgende boek af heeft, te veel drinkt maar toch in zijn auto stapt, met het fatale ongeluk als gevolg. De voormalige verpleegster Annie oefent haar beroep al een tijdje niet meer uit. Gaandeweg het boek wordt duidelijk waarom niet. Ze is een groot fan van de boeken van Paul en vooral van ‘Misery’. Ze is ten einde raad als blijkt dat Misery overlijdt en probeert, door pressie uit te oefenen op Paul, hem over te halen Misery weer tot leven te wekken en tóch nog een boek over haar te schrijven. Annie is depressief, psychotisch, maar heeft zo veel macht over Paul dat hij zich genoodzaakt ziet aan haar wens te voldoen en hij begint, zo goed en zo kwaad als het kan, opnieuw te schrijven. Zijn gedachten fladderen tussen hoop en wanhoop, werkelijkheid en droom, mede door de pijn die hij aan zijn benen heeft, maar ook door de vele pijnstillers die hij van Annie krijgt en waaraan hij langzamerhand verslaafd raakt. Verder is hij als de dood voor Annie die, als ze een van haar buien heeft, hele rare dingen kan gaan doen.
Het is ontzettend knap om een boek te schrijven dat voornamelijk rond twee personages speelt. Een boek ook dat zich grotendeels maar op één plaats afspeelt: de ‘logeerkamer’ in het huis van Annie. En of de schrijfstijl van Stephen King je nu wel of niet aanspreekt, het blijft bewonderenswaardig knap hoe hij de lezer toch ‘het boek in weet te trekken’. Je krijgt medelijden met Paul, je voelt zijn pijn, zijn machteloosheid en zijn angst en je hoopt dat het, ondanks alles, toch goed met hem zal aflopen. Maar, de spanning loopt op, er gebeuren vreselijke dingen en het wordt van kwaad tot erger.
Dit boek kun je beter niet lezen voor het slapen gaan en ook niet voordat je gaat eten; je maag draait af en toe om. Uiteindelijk komt het einde als een verlossing, voor Paul, maar ook voor jou als lezer. Misery is een boek waarin geen losse eindjes te vinden zijn; alle verhaallijnen vallen uiteindelijk op hun plaats. Een huiveringwekkend, intrigerend boek.