Hebban recensie
Moorden werkt verslavend
De Amerikaan Iain Levison (1964) dicht zichzelf een grote behoefte aan verandering toe. Die karaktereigenschap maakte dat hij in tien jaar tijd 42 verschillende baantjes had. Over zijn avonturen op de arbeidsmarkt schreef hij de bestseller A Working Stiffs Manifesto. Ook voor zijn nieuwste boek, de misdaadroman Niks om handen put Levison royaal uit zijn eigen ervaringen.
Niks om handen is letterlijk datgene waar de ik-persoon Jake zich zorgen over maakt. Als werkloze fabrieksarbeider heeft hij twee hobbys: drinken en gokken. Helaas heeft Jake voor beide geen geld en bovendien heeft hij nog een een gokschuld van 4.200 dollar. Maar er gloort licht aan de horizon. Op zekere dag biedt Jakes bookmaker hem 5.000 dollar aan als hij zijn overspelige vrouw wil vermoorden, Jake doet het zonder nadenken. Maar daarmee is het beest in hem los. Het doden zit hem in het bloed. Vanaf dat moment vermoordt hij een ieder die hem dwars zit. Omdat hij totaal geen last heeft van scrupules maakt hij van moorden zijn beroep. Jake laat alleen wat steken vallen. En dat is niet verstandig voor een huurmoordenaar.
In Niks om handen wordt op meevoelende wijze de doelloosheid van de werkloze arbeiders in een gehucht in Winsconsin beschreven. Geen werk, geen geld, geen hoop. Het is een keihard leven waarin mededogen niet bestaat en waarin moraliteit een luxe is die men zich niet kan permitteren. Levison beschrijft zijn hoofdpersoon Jake als iemand die geen scrupules kent, maar die wel loyaal is ten opzichte van zijn vrienden. Hij liegt, bedriegt en moordt als uiterste oplossing voor zijn problemen. Als huurmoordenaar is hij onvoorzichtig en maakt hij talrijke fouten. De lezer vraagt zich dan ook constant af wanneer hij nu eindelijk eens opgepakt wordt.
Niks om handen is onverbloemd en rauw van toon, maar vanwege de vele foute inschattingen en misverstanden ook humoristisch. Levison bedient zich van een onderkoeld soort zwarte humor. Het verhaal is rechttoe rechtaan. Spannend, krachtig, origineel en direct. Levison is zo'n beetje de Jan Cremer van het misdaadverhaal. Kortom, een nieuw geluid. En daar is in misdaadland altijd behoefte aan.
Niks om handen is letterlijk datgene waar de ik-persoon Jake zich zorgen over maakt. Als werkloze fabrieksarbeider heeft hij twee hobbys: drinken en gokken. Helaas heeft Jake voor beide geen geld en bovendien heeft hij nog een een gokschuld van 4.200 dollar. Maar er gloort licht aan de horizon. Op zekere dag biedt Jakes bookmaker hem 5.000 dollar aan als hij zijn overspelige vrouw wil vermoorden, Jake doet het zonder nadenken. Maar daarmee is het beest in hem los. Het doden zit hem in het bloed. Vanaf dat moment vermoordt hij een ieder die hem dwars zit. Omdat hij totaal geen last heeft van scrupules maakt hij van moorden zijn beroep. Jake laat alleen wat steken vallen. En dat is niet verstandig voor een huurmoordenaar.
In Niks om handen wordt op meevoelende wijze de doelloosheid van de werkloze arbeiders in een gehucht in Winsconsin beschreven. Geen werk, geen geld, geen hoop. Het is een keihard leven waarin mededogen niet bestaat en waarin moraliteit een luxe is die men zich niet kan permitteren. Levison beschrijft zijn hoofdpersoon Jake als iemand die geen scrupules kent, maar die wel loyaal is ten opzichte van zijn vrienden. Hij liegt, bedriegt en moordt als uiterste oplossing voor zijn problemen. Als huurmoordenaar is hij onvoorzichtig en maakt hij talrijke fouten. De lezer vraagt zich dan ook constant af wanneer hij nu eindelijk eens opgepakt wordt.
Niks om handen is onverbloemd en rauw van toon, maar vanwege de vele foute inschattingen en misverstanden ook humoristisch. Levison bedient zich van een onderkoeld soort zwarte humor. Het verhaal is rechttoe rechtaan. Spannend, krachtig, origineel en direct. Levison is zo'n beetje de Jan Cremer van het misdaadverhaal. Kortom, een nieuw geluid. En daar is in misdaadland altijd behoefte aan.
1
Reageer op deze recensie