Hebban recensie
Ruig en donker
Met zijn debuutroman Mister Clarinet pakte de Engelse schrijver Nick Stone (1966) de internationale thrillerwereld volledig in. In Engeland leverde het hem de CWA Steel Dagger Award op en in Amerika de US Thriller Award. Zijn nieuwste boek heet Solomon en is even duister en hard als zijn debuut.
In een Engels wildpark wordt het lijk gevonden van een man wiens mond en neus zijn dichtgenaaid. Na forensisch onderzoek blijkt dat de man stukjes van een tarotkaart (de koning van zwaarden) in zijn maag heeft alsmede vermalen menselijk bot en curieuze plantaardige mysterie. Dit lijkt op voodoo-praktijken. Rechercheur Max Mingus en zijn boomlange maatje Joe ontdekken dat de vermoorde man, Preval Lacour is, een man met een onberispelijk verleden. Daarom des te vreemder dat hij vlak voor zijn dood zijn compagnon en secretaresse vermoord heeft, alsmede zes familieleden plus zijn twee zakelijke concurrenten en nog wat mensen. Dit, onbegrijpelijke, bloedige spoor leidt Max en Joe via een duistere waarzegster naar Solomon Boukman, bendeleider, grootschalig drugshandelaar en voodoomeester. Slechts weinigen hebben hem ooit gezien. En dat is waarschijnlijk maar goed ook.
Nick Stone heeft een aantal jaren in zijn jeugd op Haïti gewoond. Zijn oma en een aantal familieleden zorgden ervoor dat hij kennis maakte met voodoo-rituelen. Deze kennis van zaken heeft Stone op broeierige wijze verwerkt in zijn keiharde thriller Solomon die zich afspeelt in misdaadstad nummer 1, Miami, ten tijde van president Reagan.
Nick Stone, die verslingerd is aan Miami, schildert een ruig beeld van de stad waarin gangs elkaar de heerschappij rond de drugshandel betwisten, racisme leidt tot bloedige rellen, onschuldige burgers voor de grap worden beschoten met mitrailleurs, pedofielen en pooiers vrij spel hebben en vrijwel elke politieagent corrupt is en knoeit met bewijzen.
Stone gebruikt de stad niet alleen als decor maar promoveert hem tot angstaanjagend hoofdpersoon.
Tegen deze achtergrond wordt het duidelijk waarom de echte hoofdpersoon Max Mingus ook een agent is met een glijdende moraal. Hij geeft een tipgever moeiteloos wat cocaine die afkomstig is uit een in beslag genomen partij drugs. Hij geeft het adres van een kinderverkrachter door aan een wraakzuchtig familielid, zodat hij er zeker van is dat de dader zijn straf niet zal ontlopen. Mingus is gemeen, onverzorgd, keihard en ruig. Een typisch product van zijn tijd waarin overleven alleen mogelijk is door het recht in eigen hand te nemen. Mingus heeft daar geen moeite mee
De sfeer in Solomon is constant donkerzwart en beklemmend. Stone gunt de lezer geen moment rust. Ademhalen wordt haast een luxe. Moord en doodslag, drugsgebruik, corruptie, lugubere voodoo-praktijken inclusief marteling en een tergend lang uitgerekte doodsstrijd, worden gedetailleerd beschreven. Dit is geen wereld waar de zon schijnt. Dit is een wereld waar angst en geweld het dagelijks leven beheersen. Dit is de wereld waarin de Haitiaanse drugsbaas Solomon, met zijn gespleten tong, heerst over dood en leven. Eén knip met zijn vinger is genoeg. De dood heeft een gezicht gekregen en dat is het beschilderde gezicht van: Solomon.
Solomon is een bezeten boek. Iedereen probeert op zijn eigen manier te overleven. Moraal speelt daarbij geen rol. Men vecht voor geld. Bij falen wacht de goot en vaak de dood. Solomon is een moderne versie van de tv-serie Miami Vice maar dan zonder glamour. Hier geen Ferrari en modieuze pakken maar de rauwe werkelijkheid: gewelddadig, bloederig, meedogenloos. Solomon is een spiegel die de mens wordt voorgehouden. En wat dat spiegelbeeld laat zien is niet fraai. Voor een dollar maakt men elkaar af. Solomon is een fileermes dat diep in de ziel snijdt. Een bloedstollend spannende thriller van een begaafd schrijver.
In een Engels wildpark wordt het lijk gevonden van een man wiens mond en neus zijn dichtgenaaid. Na forensisch onderzoek blijkt dat de man stukjes van een tarotkaart (de koning van zwaarden) in zijn maag heeft alsmede vermalen menselijk bot en curieuze plantaardige mysterie. Dit lijkt op voodoo-praktijken. Rechercheur Max Mingus en zijn boomlange maatje Joe ontdekken dat de vermoorde man, Preval Lacour is, een man met een onberispelijk verleden. Daarom des te vreemder dat hij vlak voor zijn dood zijn compagnon en secretaresse vermoord heeft, alsmede zes familieleden plus zijn twee zakelijke concurrenten en nog wat mensen. Dit, onbegrijpelijke, bloedige spoor leidt Max en Joe via een duistere waarzegster naar Solomon Boukman, bendeleider, grootschalig drugshandelaar en voodoomeester. Slechts weinigen hebben hem ooit gezien. En dat is waarschijnlijk maar goed ook.
Nick Stone heeft een aantal jaren in zijn jeugd op Haïti gewoond. Zijn oma en een aantal familieleden zorgden ervoor dat hij kennis maakte met voodoo-rituelen. Deze kennis van zaken heeft Stone op broeierige wijze verwerkt in zijn keiharde thriller Solomon die zich afspeelt in misdaadstad nummer 1, Miami, ten tijde van president Reagan.
Nick Stone, die verslingerd is aan Miami, schildert een ruig beeld van de stad waarin gangs elkaar de heerschappij rond de drugshandel betwisten, racisme leidt tot bloedige rellen, onschuldige burgers voor de grap worden beschoten met mitrailleurs, pedofielen en pooiers vrij spel hebben en vrijwel elke politieagent corrupt is en knoeit met bewijzen.
Stone gebruikt de stad niet alleen als decor maar promoveert hem tot angstaanjagend hoofdpersoon.
Tegen deze achtergrond wordt het duidelijk waarom de echte hoofdpersoon Max Mingus ook een agent is met een glijdende moraal. Hij geeft een tipgever moeiteloos wat cocaine die afkomstig is uit een in beslag genomen partij drugs. Hij geeft het adres van een kinderverkrachter door aan een wraakzuchtig familielid, zodat hij er zeker van is dat de dader zijn straf niet zal ontlopen. Mingus is gemeen, onverzorgd, keihard en ruig. Een typisch product van zijn tijd waarin overleven alleen mogelijk is door het recht in eigen hand te nemen. Mingus heeft daar geen moeite mee
De sfeer in Solomon is constant donkerzwart en beklemmend. Stone gunt de lezer geen moment rust. Ademhalen wordt haast een luxe. Moord en doodslag, drugsgebruik, corruptie, lugubere voodoo-praktijken inclusief marteling en een tergend lang uitgerekte doodsstrijd, worden gedetailleerd beschreven. Dit is geen wereld waar de zon schijnt. Dit is een wereld waar angst en geweld het dagelijks leven beheersen. Dit is de wereld waarin de Haitiaanse drugsbaas Solomon, met zijn gespleten tong, heerst over dood en leven. Eén knip met zijn vinger is genoeg. De dood heeft een gezicht gekregen en dat is het beschilderde gezicht van: Solomon.
Solomon is een bezeten boek. Iedereen probeert op zijn eigen manier te overleven. Moraal speelt daarbij geen rol. Men vecht voor geld. Bij falen wacht de goot en vaak de dood. Solomon is een moderne versie van de tv-serie Miami Vice maar dan zonder glamour. Hier geen Ferrari en modieuze pakken maar de rauwe werkelijkheid: gewelddadig, bloederig, meedogenloos. Solomon is een spiegel die de mens wordt voorgehouden. En wat dat spiegelbeeld laat zien is niet fraai. Voor een dollar maakt men elkaar af. Solomon is een fileermes dat diep in de ziel snijdt. Een bloedstollend spannende thriller van een begaafd schrijver.
1
Reageer op deze recensie