Hilarische situaties en krankzinnige personages

Ze is spichtig, heeft rafelig geknipt kort rood haar en een olijk robbedoes gezicht. Ze oogt als het prototype van de vrouw die vroeger op school haar tekort aan fysieke kwaliteiten moest compenseren met humor. Haar naam is Janet Evanovich (1943). En dat ze van humor haar broodwinning heeft gemaakt is een zege voor de liefhebber van misdaadverhalen. Want Evanovich is de enige schrijfster ter wereld die spanning en humor op unieke wijze met elkaar weet te combineren. Baanbrekend, onconventioneel, grappig in de overtreffende trap zijn slechts enkele kwalificaties die passen bij haar serie misdaadromans met premiejager Stephanie Plum in de hoofdrol, waarvan onlangs het tiende deel: Tien met stip is verschenen.
Het principe van de Stephanie Plum verhalen is eenvoudig. Kleine zaken ontaarden in grote zaken. Stephanie is een goedwillende, voortvarende, maar onhandige brekebeen. Een wandelende, aan donuts verslaafde, ramp. Ze krijgt van haar baas Vinnie altijd de kleinste criminelen om op te sporen. Maar hoe onbeduidend de personages en hun vergrijpen ook zijn, zodra Stephanie achter hen aan zit, lopen de situaties steevast gigantisch uit de hand en dienen zich binnen de kortst mogelijke tijd sadistische psychopaten en keiharde zware criminelen aan die het op haar voorzien hebben. Datzelfde principe zien we in Tien met Stip. Ook hier begint alles ogenschijnlijk gemakkelijk. Stephanie krijgt de opdracht om een oerlelijke travestiet en een vrouw die een bestelwagen vol Dorito’s heeft overvallen in te rekenen. Bij toeval is ze getuige van een gewelddadige roofoverval waarbij voor de zoveelste keer haar auto wordt opgeblazen (een running gag in de Stephanie Plum verhalen). Ze krijgt het aan de stok met De Rode Duivel, de wrede bendeleider van de Slachters van Comstock Street. Wanneer ze door een onhandige actie enkele bendeleden plat rijdt wordt er een prijs op haar hoofd gezet en zet de wrede huurmoordenaar Jakhals de jacht op haar in.
Bijgestaan door door Lulu, een voluptueuze ex-prostituee en door haar losgeslagen oude oma Mazur, brekebeent Stephanie zich een weg door de misdaad. De intrige is rechtlijnig. Wilde acties en keiharde confrontaties met misdadigers volgen elkaar in hoog tempo op. Maar ondanks alle rake klappen en spannende situaties, staat humor centraal in Tien met Stip. En wat dat betreft legt Evanovich zich geen beperkingen op. Ze is de absolute grootmeesteres van de wisecrack die op soepele wijze verbale humor koppelt aan absurdisme slapstick, situatiehumor, actiehumor, grappige tegenstellingen en de meest krankzinnige en kleurrijke personages. Als kogels uit een machinegeweer ratelen de geestigheden op de lezer af. Evanovich is hilarisch. Ze is onnavolgbaar en verslavend. Wie eenmaal iets van haar gelezen heeft, wil alles van haar lezen. Lezen wordt door haar lachen. In een woord verrukkelijk.