Kroniek van 21e eeuws Washington D.C.

George Pelecanos is de vleesgeworden Amerikaanse droom. Van bordenwasser tot cultheld en van televisieproducent tot bejubeld auteur. Hij heeft het allemaal meegemaakt. Al woont Pelecanos nu in Silverspring (Maryland), vrijwel zijn hele leven lang heeft hij in Washington D.C. gewoond. Dat is tevens de plaats waar al zijn thrillers zich afspelen. Zo ook zijn nieuwste prachtwerk Tuinier van de nacht.

In 1985 zijn twee jonge agenten (Dan Holiday en Gus Ramone) aanwezig op de plaats delict, een volkstuin waar het ontzielde lichaam van een teenager wordt gevonden. Het is al de derde op rij. De kinderen hebben met elkaar gemeen dat hun voornamen Eve, Otto en Ava palindromen zijn (omgekeerd gespeld precies hetzelfde als gewoon gespeld). De moorden worden nooit opgelost. Twintig jaar later is de oplettende Ramone nog steeds bij de politie en heeft Ramone ontslag moeten nemen vanwege een akkefietje met een hoer. Hij is nu eigenaar en chauffeur van een limousinedienst. Na een avond vol drank ontdekt Holiday in een volkstuin het lijk van de tiener Asa, die op dezelfde wijze is vermoord als jaren daarvoor de drie teenagers. Zowel Ramone als Holiday zien meteen het verband. Ze zoeken contact met hun vroegere brigadier T.C. Cook die destijds de leiding had bij het onderzoek. Het trio probeert zowel de oude moorden als de nieuwe moord te ontraadselen. Het is geen gemakkelijke samenwerking want oud zeer blijkt nog lang niet vergeten en vergeven.

Pelecanos schrijft in een heldere, zeer leesbare stijl. Zij zinnen zijn kort, zijn taalgebruik is prettig en begrijpelijk. De scènes, de locaties en het vertelperspectief wisselt veelvuldig, waardoor het verhaal vaart heeft op de manier van de gelauwerde tv-serie Hill Street Blues.
We kijken mee door de ogen van de politieagenten, de kruimeldieven, de schoolgaande kinderen, de kroegtijgers, de limosine-chauffeur, de verdachte(n). Opvallend is wel dat Pelecanos bewust kiest voor een zwart perspectief en niet voor het blanke perspectief dat kenmerkend is voor vrijwel alle thrillers. Zijdelings gebruikt Pelecanos ook een motief dat hij al eerder gebruikt heeft: jonge mannen uit achterstandwijken verkiezen een kort en rijk leven in de misdaad boven een leven in armoede en verveling.

Als de volmaakte chroniqueur van het Washington van de 21e eeuw beschrijft Pelecanos gedetailleerd de straten, de winkels, de kleding (inclusief merken) van de mensen, het soort eten dat men nuttigt,
de normen en waarden op scholen, de tegenstellingen tussen blank en zwart en het politieleven van alledag. Wie over 100 jaar de thrillers van Pelecanos leest, zal een zeer duidelijk beeld krijgen van de Amerikaanse maatschappij anno 2005. De lezer van nu krijgt een spiegel voorgehouden.

De personages van Pelecanos worden neergezet als mensen van vlees en bloed, met hun sterke en zwakke kanten, met beroepen en privé-levens die dwars door elkaar heen lopen en die elkaar beïnvloeden.
De krampachtig goedwillende vader Ramone, de eenzame drinker en vrouwenversierder Holiday, Pelecanos beschrijft hun levens op een heel vanzelfsprekende en natuurlijke manier, met het psychologisch inzicht van een professional. Tussen neus en lippen door ventileert hij maatschappijkritiek en hekelt hij de houding van de politie die drugsmoorden “maatschappelijke zuivering” noemt. Maar het is geen felle kritiek. Het is de kritiek van een ouder iemand die alle dingen begrijpt.

Tuinier van de nacht is een van de betere boeken van Pelecanos. Zijn taal is verzorgd, zijn dialogen zijn ijzersterk en zeer natuurgetrouw. De sfeer die hij schept, roept beelden op die de lezer lang zullen bijblijven. De spanning is constant aanwezig en de emoties van de personages zijn invoelbaar. Pelecanos heeft een ijzingwekkend mooi eigentijds boek geschreven. Hij verdient een ster op de boulevard van literaire grootmeesters.