Nostalgie en menselijkheid in warme speurdersroman

Dat Dick van den Heuvel tientallen dramaseries en tv-films heeft geschreven, is genoegzaam bekend. In een van zijn bekendste tv-series, Missie Warmoestraat, is de hoofdrol weggelegd voor politiepastor Cas Wulffers, die eveneens glorieert in een serie policiers waarvan zojuist het 5e deel, Wulffers en de zaak van de karaktermoord, is verschenen.

De populaire Amsterdamse misdaadschrijver Albert C. Boon, beroemd geworden door zijn inspecteur de Bock-verhalen, wordt dood aangetroffen achter zijn schrijfmachine. De auteur, tevens oud-rechercheur van Bureau Warmoestraat, was net begonnen aan zijn 70e verhaal waarin hij een oude onopgeloste misdaad wilde beschrijven. De vraag is wie hem wilde beletten het verhaal openbaar te maken. Politiepastor Cas Wulffers ontdekt dat een vreemd kunstwerk, Circus Bizarro, wellicht inzicht zou kunnen geven in het motief van de moord. Maar dan wordt onverwacht de kleinzoon van Albert Boon ontvoerd. Niet serieus genomen door zijn superieuren, volgt Wulffers zijn intu?tie op zoek naar de dader(s).

Je zou Wulffers en de zaak van de karaktermoord een hommage aan Appie Baantjer kunnen noemen. Met grote genegenheid wordt de ?minence grise van het Nederlandse misdaadverhaal beschreven. Veel van de personages uit Baantjers boeken, die in dit verhaal een bijrol spelen, spreken vol lof over de in hun ogen onderschatte auteur. Van den Heuvel serveert de bewondering met een vette knipoog, maar hij is wel degelijk oprecht gemeend.

Hoofdpersoon Wulffers is een predikant die het speurwerk in? het bloed zit. Zijn sterkste wapens zijn zijn mensenkennis, intu?tie, warmte en zijn luisterend oor. Zijn onbeholpen stappen op het pad der romantiek met juffrouw Lidwien van de bieb zijn grappig en ontroerend. Er is in dat opzicht grote gelijkenis tussen Van den Heuvels andere speurder Van Ledden Hulsebosch en diens huishoudster juffrouw van Henegouwen. Qua taal, toonzetting en spanningsopbouw lijken de twee series sowieso op elkaar. En dat is alleen maar positief.

Dick van den Heuvel heeft een warme en menselijke policier geschreven. Het verhaal speelt in het heden maar straalt de nostalgie uit van vervlogen tijden.
Oud Amsterdam, de bruine kroeg, de dienders van het verdwenen Bureau Warmoestraat, ze worden met liefde en weemoed beschreven. Van den Heuvel sluit zich aan bij de kalme 'lay back' sfeer van Maigret en Baantjer zelf. Geen gierende spanning, geen woeste achtervolgingen en schietpartijen, maar rust en bedaardheid met het? begripvolle gesprek als belangrijkste onderzoekmethode.
De gemoedelijke sfeer, de goed getroffen couleur locale, de aardige personages, ze maken van ‘Wulffers en de zaak van de karaktermoord’ een prettig leesbare misdaadroman. In zijn genre is het goed. Van den Heuvel lijkt de gedoodverfde? troonopvolger van Baantjer, maar dan beter..