Stukjes van de puzzel vallen op z'n plaats

Mike Nicol (1951) heeft als journalist meegemaakt dat in de jaren zeventig de bekendste township van Zuid-Afrika in vlammen opging. Vervolgens braken er rellen uit en begon de revolutie. Dit, maar ook het schrijven van non-fictieboeken, is van invloed geweest op de misdaadthrillers die Nicol geschreven heeft. De auteur geeft aan dat hij schrijft om zijn land te begrijpen en dat misdaadfictie dé manier is om over sociale, politieke en economische kwesties te schrijven. In zijn succesvolle Kaapstad-trilogie, die begon met Paybacken eindigt met Black Heart zijn deze elementen stuk voor stuk verwerkt.

Mace Bishop en Pylon Buso zijn eigenaar van een beveiligingsbedrijf en beschermen toeristen en politici. In een winters Kaapstad zorgen ze deze keer voor de veiligheid van het rijke Amerikaans echtpaar Dinsmor, maar ook voor de belangrijke wetenschapper Max Roland. Veronica Dinsmor wordt, onder het oog van Mace en Pylon, voor de deur van het hotel waar ze verblijft, ontvoerd. De politie wordt ingeschakeld, maar toch lijkt de zaak uit de hand te lopen en moet Mace voor zijn eigen leven vrezen. Over Max Roland komt steeds meer informatie boven water en hij lijkt niet te zijn wie zegt dat hij is. Behalve met deze problemen heeft Mace ook te maken met de onberekenbare advocate Sheemina February. Ze heeft zich voorgenomen om wraak op hem te nemen. Aan Bishop de taak haar eerder te vinden dan zij hem.

Op 27 juli bekijkt Sheemina February de opnamen van een beveiligingscamera. Vervolgens maakt het verhaal een klein uitstapje naar twee weken eerder, waarna een stap voorwaarts wordt gemaakt naar 23 juli. Vanaf dat moment begin het verhaal eigenlijk pas echt. Dat houdt niet in dat die twee eerstgenoemde situaties overbodig zijn. Zeker niet, want ze zijn in feite de rode draad van het verhaal. De scène met Sheemina wordt aan het eind van het boek zelfs nog overgedaan, maar dan vanuit een totaal ander perspectief.

Nicol heeft zich een stijl aangemeten die over het algemeen staccato is. De overvloed aan korte zinnen hebben soms wat weg van alleen maar een opsomming van feiten, maar samen met de, soms met humor doorspekte, dialogen vormt dit één geheel dat vlot en prettig leest. Desondanks wordt die humor wel eens iets te ver doorgevoerd waardoor het te geforceerd overkomt. De personages zijn stuk voor stuk bijzondere, maar wel sterke, figuren die allen een dubbele rol lijken te hebben of gehad lijken te hebben. Dat blijkt bijvoorbeeld halverwege het boek wanneer meer over Max Roland bekend wordt. Dat is overigens een van de weinige verrassende wendingen in het verhaal.

Black Heart is het derde deel van de Kaapstad-trilogie en als je de eerste twee delen niet gelezen hebt, bekruipt je het gevoel dat je belangrijke en wezenlijke informatie mist. Dat ligt niet aan het verhaal in dít boek en het ligt zeker niet aan de auteur. De enige reden daarvan is het niet hebben gelezen van de twee voorgaande delen. Om dit derde deel goed te kunnen volgen en vooral te begrijpen, is het dus absoluut noodzakelijk Payback en Killer Country eerst te lezen. Doe je dat niet, dan komt dit boek soms vrij verwarrend over. 

Misschien is dit laatste deel van de Kaapstad- of ook Wraak-trilogie, de minste van de drie. In ieder geval vallen er heel veel stukjes van de puzzel op zijn plaats en krijgen Mace Bishop en zijn dochter Christa uiteindelijk de rust waar ze al die tijd naar verlangden.