Houdt de lezer van begin tot eind bezig

De Franse auteur Jean-Christophe Grangé debuteerde in 1994 met Le vol des cigognes (De vlucht van de ooievaars, 2002) en is sindsdien een vaste verschijning in de Franse bestsellerlijsten. Daarnaast is hij tevens onderzoeksjournalist en reist hiervoor regelmatig de wereld rond en zijn ervaringen verwerkt hij vervolgens in zijn boeken. Van zijn thriller Bloeddorstige driften (2011) zijn in geen mum van tijd meer dan 300.000 exemplaren verkocht. Een opvallend feit is dat al zijn boeken zijn verfilmd.

Onderzoeksrechter Jeanne Korowa wordt door haar collega François Taine gevraagd om samen met hem bij de plaats delict van een gruwelijke moord aanwezig te zijn. Vervolgens worden meer identieke moorden gepleegd, waarbij afgehakte ledematen, kannibalisme en zware verminkingen geen uitzondering zijn. Tegen alle regels in vraagt Korowa, die overigens aan een andere zaak werkt, de praktijkruimte van een psychiater van afluisterapparatuur te voorzien. Als ze een gesprek hoort van een sessie waarin de vader over zijn bloeddorstige zoon vertelt, gaat ze op onderzoek uit en stuit ze op een waarheid die ze liever niet had geweten.

Het verhaal wordt volledig verteld vanuit het perspectief van protagonist Jeanne Korowa en zonder dat de auteur heel erg in haar verleden graaft of ontzettend veel over haar leven prijsgeeft, leert de lezer haar toch behoorlijk goed kennen en kan hij zich haar karakter wel enigszins voor de geest halen. Zo heeft de onderzoeksrechter een nogal traumatische gebeurtenis meegemaakt toen ze jong was en waar ze de gevolgen nog min of meer van ondervindt. Haar liefdesleven loopt bepaald niet op rolletjes en dat frustreert haar danig. In de loop van de plot verdwijnen deze zaken naar de achtergrond, want de missie waar ze zich op gestort heeft – de moordenaar van haar collega vinden – slokt al haar tijd (en geld) op en de lezer ziet haar veranderen van een tamelijk wanhopige, soms naïeve vrouw in een standvastige dame die van aanpakken weet en daardoor haar mannetje staat.

De zaken waar Korowa aanvankelijk aan werkt worden in het begin nog wel benoemd, maar zodra ze die van haar collega Taine onder ogen heeft gekregen, verdwijnen uit beeld. Aan de ene kant jammer, omdat ook deze voor interessante wendingen konden zorgen, maar aan de andere kant zijn de moorden dusdanig luguber en bijzonder dat alles daaromheen voor meer dan voldoende spanning, afwisseling en bij tijd en wijle spektakel zorgt. De auteur hanteert hierbij, de beginfase uitgezonderd, een continu hoog tempo waardoor de gebeurtenissen voorbij vliegen. Toch heeft Grangé wel degelijk een aantal rustmomenten ingebouwd, en die hebben het verhaal en de lezer ook wel nodig. De plot speelt zich niet alleen in Frankrijk af, maar eveneens in Nicaragua, Guatemala en Argentinië. Korowa beleeft hier het een en ander, maar krijgt daarnaast een stukje geschiedenis van de landen te horen. Deze waargebeurde feiten zijn een waardevolle en boeiende toevoeging aan het geheel.

In eerste instantie is het even wennen aan de afwijkende en vaak staccato schrijfstijl van de auteur, maar dit gaat redelijk snel. Hierna weet je al niet beter en ga je mee in de levendige beschrijvingen van de bij vlagen hachelijke situaties. Voorvallen die op het oog niets met elkaar te maken lijken te hebben, worden in de plot subtiel samengebracht en smelten samen tot één geheel. Veel omstandigheden zijn weliswaar tamelijk ongeloofwaardig, maar goed beschouwd passen ze prima in dit verhaal, dat zo nu en dan iets wegheeft van een avonturenroman. Uiteraard wordt de moordenaar ontmaskerd en op zich is diens identiteit verrassend, hoewel in de plot wel het vermoeden rijst dat hij niet helemaal zuiver op de graat is. Desalniettemin is Bloeddorstige driften een thriller die de lezer van begin tot eind bezighoudt.