Thriller met geloofwaardige uitstraling

Het was eigenlijk de bedoeling dat het niet in het Nederlands vertaalde Nøkkelvitnet (2014) de enige thriller was die Jørn Lier Horst zou schrijven. Het succes was echter dusdanig dat een tweede en derde niet uitbleven. Uiteindelijk koos hij ervoor om zijn baan als rechercheur op te zeggen om vervolgens fulltime auteur te worden. Inmiddels is hij uitgegroeid tot een van de meest gelauwerde Noorse thrillerauteurs en vooral bekend van de serie rond inspecteur William Wisting. In 2021 verscheen het dertiende deel van de reeks: De fjord, dat tevens het tweede uit het 'Cold Case Kwartet' is.

Inspecteur William Wisting krijgt van de procureur-generaal de geheime opdracht om uit te zoeken waar het enorme geldbedrag dat in de vakantiewoning van de onlangs overleden politicus Bernhard Clausen gevonden is vandaan komt. Tijdens het onderzoek stuiten hij en zijn team op de onopgeloste zaak van de vijftien jaar eerder verdwenen Simon Meier en het heeft er alle schijn van dat er een verband bestaat tussen zijn verdwijning en het gevonden geld. Ze ontdekken eveneens dat Clausen een aantal geheimen heeft meegenomen in zijn graf. Het achterhalen van wat er allemaal precies gebeurd is, wordt hierdoor een stuk lastiger.

De fjord, het tweede deel van het 'Cold Case Kwartet' en alweer het dertiende met inspecteur William Wisting in de hoofdrol, laat zich uitstekend afzonderlijk van zijn voorgangers lezen. Ondanks dat er een paar niet van belang zijnde verwijzingen naar De Katharinacode, het voorgaande boek van deze vierluik, in voorkomen, staat het verhaal volledig op zichzelf. Zonder dat Lier Horst de eerste hoofdstukken gebruikt om het handjevol terugkerende personages uitgebreid te introduceren, komt je tijdens de plot ruim voldoende over hen te weten om je een vrij goed beeld van hen te kunnen vormen. Opvallend daarbij zijn de gemoedelijkheid en rust die de aimabele Wisting uitstraalt, maar de goede band die hij met zijn dochter Line heeft, is eveneens een van zijn sterke kanten.

Het verhaal bestaat uit overwegend korte hoofdstukken, die er echter niet voor zorgen dat de plot zich in een razend tempo afspeelt. Hierdoor wordt de indruk gewekt dat Wisting en zijn team geen vorderingen maken, maar door hun gedetailleerde en nauwkeurige onderzoek vallen de diverse puzzelstukjes steeds meer op hun plaats. Dit gaat, zonder dat er sprake is van enorme verrassingen, gepaard met een aantal interessante ontwikkelingen. De fjord moet wel even op gang moet komen, maar als dat eenmaal is gebeurd, wordt het stapsgewijs intrigerender. Een van de gevolgen daarvan is dat het spanningsveld, dat aanvankelijk nog ontbreekt, geleidelijk aan iets groter wordt. De ontknoping heeft enkele actiescènes en daardoor bereikt de spanning daar zijn hoogtepunt.

Qua opzet wijkt De fjord niet veel af van het voorgaande deel van het kwartet: de plot wordt verteld vanuit de afwisselende perspectieven van voornamelijk Wisting en Line – later zijn er tevens een paar hoofdstukken waarin Adrian Stiller van de Landelijke Recherche leidend is, maar ten opzichte van het vorige deel is zijn rol dit keer aanzienlijk minder. Wat ook niet anders is, is de beeldende en breedvoerige schrijfstijl van de auteur. De sfeer van het onderzoek, de onderlinge relatie tussen de personages en in geringere mate de Noorse omgeving, komen daarom goed en natuurgetrouw over.

Met De fjord, dat vakkundig is vertaald door Kim Snoeijing, toont Lier Horst andermaal aan dat hij een van de succesvolste thrillerauteurs van Noorwegen is. De kennis die hij als rechercheur heeft opgedaan, heeft hij bekwaam in het verhaal verwerkt. Het politieonderzoek en de verschillende personages hebben derhalve een geloofwaardige uitstraling.