Thrilleraspecten komen niet helemaal uit de verf

Auteur en radiomaker Mathijs Deen schreef tijdens zijn schooltijd al verhalen voor de schoolkrant en zijn eerste gepubliceerde werk verscheen in het niet meer bestaande literaire tijdschrift Schrijver en Caravan. Later publiceerde hij diverse romans en in 2022 bracht hij zijn eerste thriller De Hollander uit. Dit is het eerste deel van de meteen al goed ontvangen Waddenserie, waarin de Duits-Nederlandse inspecteur Liewe Cupido de hoofdrol.

Op De Hond, een zandbank aan de monding van de Eems, vindt de Nederlandse marechaussee het lichaam van een verdronken wadloper gevonden. Omdat het bijna vloed is, besluiten ze de drenkeling mee te nemen naar Delfzijl. Hier ontdekken ze dat het slachtoffer de Duitse nationaliteit heeft en weten ze dat de oosterburen hem gaan opeisen – de zandbank bevindt zich namelijk in betwist grensgebied. Om honderd procent duidelijkheid te krijgen over de doodsoorzaak krijgt inspecteur Liewe Cupido het verzoek de zaak informeel te onderzoeken. Hij komt erachter dat meer aan de hand is dan aanvankelijk leek.

Een verhaal dat zich zowel op de de Duitse als Nederlandse Wadden afspeelt, komt zo goed als niet voor en daarom is dit een originele keuze van de auteur. Het is eveneens goed te merken dat hij het gebied kent en zich er tevens in heeft verdiept, want de grilligheid, en dus het plotselinge gevaar, waar het kustgebied bekend om staat, komt prima over. Daarnaast is het Duits-Nederlandse conflict rond de zandplaat De Hond in de plot verwerkt en dat zorgt voor een redelijk realistische inslag. Dit geldt echter niet voor alles, want er zijn namelijk ook diverse onwaarschijnlijke situaties, zoals een actie van een ogenschijnlijk doorgedraaide brigadecommandant van de marechaussee.

De diverse gebeurtenissen worden vanuit het perspectief van verschillende personages verteld en met name in het eerste stadium van het verhaal is het niet altijd even helder wie nu wie is en waarvoor hij of zij verantwoordelijk is. Geleidelijk aan verandert dit en heb je een beter beeld van hen. Met geen van allen krijgt de lezer een band, want over het algemeen zijn en blijven ze nogal steriel en vrij oppervlakkig. Het bijzondere is dat een hond die op een bepaald moment komt opduiken de meeste sympathie oproept. Voor de plot gaat het euvel in heel grote lijnen ook wel op, want alle voorvallen en omstandigheden worden tamelijk gevoelloos beschreven, waardoor zo goed als niets echt leeft.

Deen hanteert is zijn eerste thriller een tamelijk afwijkende, misschien wel specifieke schrijfstijl. Zinnen zijn vaak kort en bondig, dialogen bestaan regelmatig uit een paar woorden en het geheel leest als een draaiboek voor een film of televisieserie. Zinnen lopen derhalve niet altijd vloeiend in elkaar over, hetgeen tevens opgaat voor een aantal scènes. Soms krijg je de indruk dat het allemaal een beetje van de hak op de tak is, dat er geen lijn in het verhaal zit, terwijl dit wel degelijk aanwezig is. Qua spanning loopt het boek evenmin over. Het enige echt dreigende moment, dat nog niet eens iets met de moord te maken heeft, doet zich pas aan het eind voor, wanneer er een gevecht tegen het water ontstaat.

Goed beschouwd is het waddengebied, dat genoeg in zich heeft, een mooie locatie voor een spannend verhaal, maar in dit thrillerdebuut komt dit niet helemaal goed uit de verf. Er zijn weinig tot geen opwindende situaties en het verhaal is zo nu en dan zelfs voorspelbaar. Toch neemt dit niet weg dat de auteur met De Hollander laat zien dat hij het in zich heeft een thriller te kunnen schrijven en in de vervolgdelen zal hij de markante inspecteur Cupido vast en zeker meer gezicht geven.