Boeiend en origineel

Nadat Martyn van Beek zijn carrière bij de onderzeedienst van de marine (en een deels voltooide vliegopleiding) beëindigd had, besloot hij een droom waar te maken die hij altijd al heeft gehad. Hij begon in 2010 met het schrijven van een boek. Omdat hij een liefde voor het Indonesische eiland Bali heeft, wilde hij dat het verhaal zich daar zou afspelen en een jaar later kwam zijn goed ontvangen debuutthriller Het verraad van Bali uit. In september 2020 verscheen De puzzelaar, een thriller die hij onder het pseudoniem Marit Vanström schreef.

Rechercheur Lianne Bloemen is nog maar drieëndertig jaar, heeft al veel ervaring en is getraind om als undercover ingezet te worden. Desondanks staat ze op non-actief, want de arrestatie van René Faro, een vermoedelijke seriemoordenaar, is op onrechtmatige gronden verricht. Een macabere vondst – een lijk dat uit de lichaamsdelen van zes verschillende mensen bestaat – is er de aanleiding van dat Liannes expertise nodig is. Ze komt erachter dat er een verband tussen de slachtoffers bestaat, waarna het zich steeds meer rondom deze moordenaar sluit. Ondertussen moet ze zichzelf ook beschermen, want Faro heeft het namelijk op haar gemunt.

De seriemoordenaar spreekt bij veel mensen tot de verbeelding. Het is niet voor niets dat dit fenomeen tot inspiratie diende voor films, series en boeken. Hoewel Nederland geen grote geschiedenis heeft van opzienbarende seriemoordenaars, zijn er sinds kort wel twee bij gekomen. Want in De puzzelaar maakt rechercheur Lianne Bloemen jacht op twee mannen die ieder afzonderlijk verantwoordelijk zijn voor een aanzienlijk aantal moorden. Doordat het verhaal voor het grootste deel vanuit haar perspectief wordt verteld, leert de lezer haar vrij goed kennen. De overige belangrijke personages, Liannes collega Thomas van Aaken en de twee moordenaars, doen overigens niet veel voor haar onder. Deze vier dragen het verhaal, zijn stuk voor stuk sterk neergezet en daarnaast ook interessant, hoewel de moordenaars beter intrigerend genoemd kunnen worden.

Voorafgaand aan het eigenlijke verhaal is er een flashback naar zes maanden eerder en komt de lezer te weten wat er de reden van is dat Lianne op non-actief is gesteld. Deze proloog is het begin van een van de verhaallijnen die De puzzelaar heeft. De andere is die van het lijk dat uit de lichaamsdelen van zes personen samengesteld is, een handelswijze die veel weg heeft van die in Daniel Coles Ragdoll. Beide subplots lijken niets met elkaar gemeen te hebben, maar uiteindelijk – de ontknoping komt dan steeds dichterbij – vloeien ze op een mooie manier samen. Dit gaat gepaard met diverse onverwachte plotwendingen, een behoorlijk tempo en eveneens met een flink aantal spannende momenten. Uiteindelijk leidt dit tot een ontknoping die niet direct voor de hand liggend is en waarin Lianne voor een onmogelijke keuze wordt gesteld.

De gehanteerde schrijfstijl van Vanström is eigentijds, toegankelijk en prettig, waarbij zo nu en dan een humoristische ondertoon niet geschuwd wordt. Vanaf het begin heeft de auteur de lezer te pakken en dat zorgt ervoor dat het verhaal continu blijft boeien. Toch lukt het Vanström niet om aan een aantal kleine clichés te ontkomen. Een voorbeeld daarvan is dat niet iedereen bereid blijkt te zijn om de vragen te beantwoorden die de politie kunnen helpen tot een snelle oplossing van de zaak te komen. Desondanks is De puzzelaar, dat vooralsnog alleen als een tweedelige e-bookuitgave is verschenen, een originele thriller die in het hedendaagse thrillerlandschap niet misstaat.