Niet spectaculair genoeg

Omdat Nathalie Pagie altijd al van tekst gehouden heeft, was het voor haar een vanzelfsprekendheid om journalistiek te gaan studeren. Ze las ook veel boeken en op een dag bedacht ze om zelf ook eens te proberen er een te schrijven. Dat werd De toneelclub, dat in 2013 is verschenen. Ruim twee jaar na dit debuut begon ze aan een serie met de journalisten Tara Linders en Diego Martinez, waarvan Paradijsvogels de eerste is. In april 2019 verscheen De trip, het vierde deel uit deze serie.

Op het eiland Hawaï vinden de televisieopnames plaats van het extreme adventure-programma De Trip. De journalisten Tara Linders en Diego Martinez zijn namens hun krant bij de opnames aanwezig. Tara heeft echter ook nog een andere missie, die heeft met haar verleden te maken. Cassandra, een vrouw die ze heeft ontmoet, kan haar daarmee helpen. Tara ontdekt dat deze vrouw ook een commune leidt en bizarre rituelen uitoefent en wil daar meer over weten. De vulkaan Mauna Loa staat echter op uitbarsten en moet iedereen van het eiland worden geëvacueerd. Tara en Diego blijven om te achterhalen wat er allemaal aan de hand is.

Dat Pagie een voorliefde voor reizen heeft, blijkt ook uit De Trip. Net als veel van haar voorgaande thrillers speelt ook dit verhaal zich af op een exotische locatie die beeldend wordt beschreven. Dat geldt eveneens voor de avonturen van de deelnemers aan het programma, maar ook van die van Tara en Diego. Het is voor de lezer daardoor niet moeilijk om met de personages mee te leven. Dat dit alweer het vierde deel van de Linders-Martinez-serie is, is niet te merken. Er wordt weliswaar summier naar eerdere delen teruggegrepen, maar de auteur geeft ruim voldoende informatie over wat er in het verleden met beide hoofdpersonages is gebeurd dat de lezer niet het gevoel heeft iets te missen.

Pagie heeft een vlotte hand van schrijven en de korte hoofdstukken geven het verhaal wat vaart mee. Door de lezer steeds nieuwsgieriger te maken, weet ze die aan zich te binden. Desondanks is De Trip geen verhaal dat erg diepgaand is, soms komt het zelfs wat simpel over en mist het hoe dan ook de broodnodige spanning. Toch is dat niet funest, omdat de gebeurtenissen, die soms gepaard gaan met een plotwending, zich aaneenrijgen en er dus voldoende gebeurt waardoor de lezer het verhaal geboeid kan blijven volgen. Een aantal situaties zijn overigens wel merkwaardig, want dat mensen zich bewust heel dichtbij of op een op uitbarsting staande vulkaan begeven, is erg onwaarschijnlijk.

Tara en Diego zijn interessante personages waar in principe meer uitgehaald kan worden dan op basis van De Trip gedaan is. Beiden hebben een verleden waar de auteur nog wel wat meer mee zou kunnen doen. Afgaand op het laatste hoofdstuk zal dat in het geval van Tara zeker ook gaan gebeuren en waarschijnlijk geldt dat ook voor de onderlinge relatie tussen beide journalisten, daar kan in principe ook nog wel meer uitgehaald worden. De lezer kan vraagtekens zetten bij het extreme adventure-programma. Natuurlijk, er moet een reden zijn waarom Tara en Diego op Hawaï aanwezig zijn, maar met de challenge wordt in feite niet zo heel erg veel gedaan. Deze verhaallijn leende zich er uitstekend voor om meer mee te doen, er in ieder geval een echt spannend element in te verwerken. Nu komt het over als enigszins overbodige ballast.

Uit alles blijkt dat de auteur weet hoe ze een verhaal moet vertellen, hoe ze lezers aan zich kan binden en hen ook te boeien. Toch komt De Trip niet boven de middelmaat uit. Daarvoor is het niet spectaculair genoeg, en dat had wel tot de mogelijkheden behoord.